Maand: juni 2025

Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull

Simon de Vries

Spoilervrij deel

‘Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull’. De film die toen hij uitkwam in 2008 een grote storm opwekte van fans die bijna woedend waren over hoe absurd en slecht de film was. Het was zo erg dat zelfs South Park een aflevering had waarin Indie laten we zeggen tegen zijn wil werd aangeraakt op plekken door George Lucas en Steven Spielburg.

Ik heb de film net voor tweede keer gezien in mijn leven. Mijn oordeel? De film is niet slecht tot de laatste akte begint.

Laat ik het simpel afbreken in stukken. Het acteerwerk… is goed. Dan heb ik het zelfs over Shia LaBeouf. Iedereen weet serieus te zijn zonder de knipoog te verliezen. Met een knipoog bedoel ik de ze humor hebben terwijl ze het plot net genoeg serieus blijven nemen zodat we de film niet uitlachen.

En ik meen het. De hele film lang is er deze enigszins subtiele humor. Hierdoor erger ik mij niet aan bepaalde dingen die ongeloofwaardig zijn, of soms een beetje te onrealistisch. De film neemt zichzelf niet te serieus, en de acteurs geven iedere scene weer die “knipoog” om ons er aan te herinneren dat de film een beetje absurd is, maar ook dat het oké is. Zij weten het ook.

Een ding dat opvalt in deze film zijn de spinnenwebben. Alles wat oud is in deze film is bedekt onder een deken aan spinnenwebben. Overal waar je kijkt zijn ze. Het is niet erg, maar het valt wel op. Ik weet niet hoe realistisch zoveel spinnenwebben zijn, maar zelfs als dit realistisch is zorgt het er toch voor dat het voelt of ze op een set zijn in plaats van echt in een echte tombe.

Veel mensen zeggen dat ‘Kingdom of the Crystal Skull’ te ver gaat. Dat het te ver leunt in science fiction, en dat er momenten in zitten die te ongeloofwaardig zijn. Opnieuw: ik erger mij er niet aan. Zoals al gezegd neemt de film zichzelf nooit te serieus. Verder heb ik helemaal geen probleem met science fiction in mijn Indiana Jones-film. Ik bedoel, in alle Indiana Jones-film zitten plotelement die bovennatuurlijk zijn. (spoiler alert voor film 1 en 2) Denk aan het eind van ‘Raiders of the Lost Ark’ als ze de ark openen, of in ‘Temple of Doom’ als harten worden weggenomen. Maar niemand ergert zich daaraan. Ik ook niet. En dat doe ik dus ook niet bij deze film.

Dan nog even met wat ik bedoel dat het laatste stuk van de film niet zo goed is. Ten eerste vinden ze waar ze moeten zijn net iets te makkelijk en meet veel toeval. Ik begrijp dat de film niet te lang stil wil staan bij hoe ze iets vinden. Er moet actie zijn, en humor en spanning. Maar beide keren in de film als ze een oude tombe moeten vinden, vinden ze deze zonder veel moeite. Hierdoor voelt het vinden van de tombe simpelweg niet zo bevredigend. In ‘The Last Crusade’ bijvoorbeeld voelt het iedere keer meer dan verdient als ze een oude tombe vinden. Dat mis ik in deze film.

Het laatste wat ik nog wil delen is dat er een stuk midden in de film zit met enkel Jones, gespeeld door Harrison Ford, en Mutt, gespeeld door Shia LaBeouf, waarin Jones plots een heleboel moet uitleggen over wat er is gebeurd. Dat is wel even een momentje waarop ik denk een notitieblok nodig te hebben om mee te schrijven sinds ik bang ben het anders te vergeten. Nu ik er over nadenk zit er nog een moment in de film, ook met enkel Jones en Mutt waarin Mutt een heleboel uitlegt. Dat is wel zwak, dat er deze momenten zitten waarin een heleboel plot wordt uitgelegd in plaats van dat we het in fijnere hapklare brokken kunnen ervaren tijdens het verhaal.

Nog een laatste wat ik kan zeggen is dat de film wel mooi is geschoten. Er zit een scene in waarbij personages hun schaduwen te zien zijn terwijl ze een gesprek hebben in een tent. Dat is mooi gedaan. Maar de hele film is mooi. Daar heb ik niet slechts over te zeggen.

Kan ik ‘Kingdom of the Crystal Skull’ aanraden? Ik vind hem leuker dan ‘Temple of Doom’, maar niet zo goed als ‘Raiders’, en zeker niet zo goed als het meesterwerk dat ‘The Last Crusade’ is. Toch denk ik dat het geen kwaad kan de film te kijken. Opnieuw, de film is voor 2/3 echt niet zo slecht. Alleen het laatste stuk van de film is niet zo boeiend. Dat ga ik verder uitleggen in het spoilerdeel.

Spoilerdeel

Vanaf het moment dat ze van de drie watervallen vallen vind ik de film zwak worden. Ten eerste is het net iets te ongeloofwaardig dat ze die drie vallen overleven. Ja, Jones overleeft in andere film wel vaker vallen van grote hoogte, maar in dit geval gaan ze net iets te ver. Als ze eenmaal vielen was het wel oké geweest, maar driemaal… Het begint een parodie te worden, maar de film neemt zichzelf net iets te serieus om daar mee weg te komen. Ik denk dat in het eerste 2/3de van de film de film een perfecte middenweg bewandelt tussen serieus en ik wil zeggen ‘humor’, maar misschien is dat niet het juiste woord. Het laatste 1/3de verliest die balans. Het neemt zichzelf opeens heel serieus, of schiet uit naar de andere kant en wordt zoals al gezegd parodie van zichzelf.

Ook voelt het einde met de aliens niet heel bevredigend aan. Het is heel kort, en ze ontsnappen zonder veel moeite. Het gelukkige einde voelt niet verdient. Dat is mijn grootste probleem met de film. Het einde is gewoon niet spectaculair. Daardoor is het zo zwak.

Dan nu nog een korte opsomming van momenten die velen kijkers ergeren, en wat ik er van vind.

Jones die zich verbergt in een koelkast om een atoombom te overleven heb ik helemaal geen problemen mee. Ik denk dat het die perfecte weg bewandelt tussen serieus en humor die in alle Indiana Jones-film zit. Dat er aliens in de film zitten heb ik totaal geen problemen mee. Opnieuw, de andere films hebben ook bovennatuurlijke elementen. De grondeekhoorn heb ik geen problemen mee. Ik kan begrijpen als die kleine beesten voor sommige net iets te ver gaat, maar voor mij is dit die goede behandeling tussen serieus en humor. En dan nog Mutt die aan lianen slingert. De film komt er voor mij net mee weg. Daar. Dat is alles. Oké film. Kijk hem vooral een keer als je twee uurtjes te doden hebt.

Jobs

Simon de Vries

Spoilervrij deel

Ik kan in heel kort uitleggen waarom Jobs geen boeiende film is om te kijken.

Ken je de uitspraak ‘show don’t tell’. Het is een regel in film, een vrij belangrijke regel. Het zegt dat je beter kan laten zien dat iets gebeurd is in plaats van dat er enkel over wordt gesproken. Jobs is een uitstekend voorbeeld waarom die regel zo belangrijk is.

Op de eerste vijf minuten van de film na is Jobs niets anders dan een aaneenschakeling van scenes waarin personages praten over wat er aan de hand is. De hele film lang praten ze liever dan dat ze het laten zien. En wat is het resultaat? De film is niet boeiend om te kijken. Verveling zou ik het niet noemen, maar het is of je een geschiedenisles volgt over Steve Jobs, in plaats van dat je naar een vermakelijk verhaal zit te kijken.

Het verhaal dat wordt vertelt in de film voelt erg gehaast aan. Nu zou je misschien zeggen dat dat het resultaat is van twintig jaar aan geschiedenis die ze in twee uur moeten proppen. Maar, om toch maar even te schrijven over de film ‘Pirates of Silicon Valley’. ‘Pirates of Silicon Valley’ vertelt ook een groot deel van de geschiedenis van Jobs, in slecht anderhalf uur trouwens, en weet het zoveel beter te doen. Reden is dat die film weet waar nadruk op te leggen. Zoals de dochter van Jobs genaamd Lisa die hij lange tijd niet erkent. Terwijl andere minder belangrijke dingen zoals de ontwikkeling van de computer Lisa snel worden vertelt.

Nu heb ik net gezegd dat ‘Jobs’ grootste fout is dat ze alles vertellen. Is het dan wel oké als ‘Pirates of Silicon Valley het doet? Nee. Maar ‘Pirates of Silicon Valley’ weet zelfs als het snel een stuk geschiedenis moet delen dat nog steeds beeldend te doen samen met het gesproken woord. Niet enkel gesproken woord. Niet enkel mensen in een kamer die aan het praten zijn.

Nu volgt een spoiler voor ‘Pirates of Silicon Valley’. Denk voor ‘Pirates of Silicon Valley’ aan het moment dat Steve Wozniak uitlegt dat ze gaan stelen van Xerox. Er wordt zowel gebruik gemaakt van beeld als gesproken woord. Dat maakt de scene heel krachtig.

‘Jobs’ maakt enkel gebruik van gesproken woord, en zelfs dat doet het niet goed. Denk alleen al aan het de scene waarbij hij ontdekt dat Bill Gates heeft gejat van de Apple. We zien niet hoe dat is gebeurd. Er wordt niet eens vertelt hoe Gates heeft kunnen stelen van Apple. Tenzij je zelf meer weet over die geschiedenis moet dat erg verwarrend zijn als kijker.

Misschien dat al dit te vergeven was als ‘Jobs’ het verhaal exact vertelt zoals het is gegaan, maar ook daarbij kloppen heel veel dingen niet. Daarover meer in het spoilerdeel.

Het enige waarvan ik zeg dat de film het aardig doet is laten zien dat Jobs niet alleen een erg naar persoon kon zijn, maar dat hij ook duidelijk grootheidswaanzin had. Schijnbaar vooral bij het creëren van de Lisa maar voornamelijk de Macintosch, was hij overtuigt dat het miljoenen zou verkopen, wat het uiteindelijk niet deed.

En dat is alles wat ik heb te zeggen. ‘Jobs’ doet geen poging om het verhaal dat het vertelt interessant over te brengen, en het verhaal dat het vertelt is niet eens juist. Geen enkele reden om de film te kijken dus. Kijk ‘Pirates of Silicon Valley’, dat is alles wat ik heb te zeggen. Ik begrijp dat de film ‘Steve Jobs’ uit 2015 een stuk beter is, maar die heb ik nooit gezien. Misschien een verhaal voor een andere keer.

Spoilerdeel

Sinds ‘Pirates of Silicon Valley’ een van mijn favoriete films is. Ik moet toch even zeggen dat ik 98% zeker weet dat het gedeelde met Jobs die klassieke muziek hoort, en dan door het gewas gaat lopen om er vervolgens in te vallen, zeker een ode is aan ‘Pirates of Silicon Valley’. Want exact hetzelfde gebeurd in die film. De manier waarop Ashton Kutcher zich laat vallen is exact zoals Noah Wyle zich laat vallen.

Wat klopt allemaal niet aan het verhaal? Dit is wat ik weet. Steve Wozniak ging graag naar de Homebrew Computer Club, en de mensen daar waren super enthousiast over zijn computer. Dat is de reden dat Jobs potentie zag in Wozniak zijn computer, omdat mensen tijdens de Homebrew Computer Club zo positief waren.

In de film lijkt het of winkeleigenaar die 50 Apple I’s koopt Jobs het idee geeft voor de Apple II. Dat is niet waar. Jobs kwam zelf met dat idee, tenzij hij loog in het interview dat ik met hem heb gezien, wat ik best zou kunnen. Maar van wat ik begrijp kwam hij zelf met dat idee.

De echte Steve Wozniak heeft ook al gezegd in interviews dat de Wozniak in deze film niet overeenkomt met hoe hij echt was. Hij zegt dat vooral de kleding, waarmee hij het nette colbert en de stropdas bedoelt, totaal fout is.

De enige scene waarvan ik denk dat die wel aardig was, of het nu echt gebeurd is of niet, is als Wozniak Jobs opzoekt op kantoor om te vertellen dat hij stopt bij Apple. Jobs die in zichzelf zit te praten en plannen loopt te maken die toch nooit gaan gebeuren laat goed een man zien die niet kan omgaan met het mislukken van zijn eigen plannen. Hij geeft iedereen de schuld behalve zichzelf. Narcistisch gedrag. Doet me een klein beetje denken aan Hitler in ‘Der Untergang’. Daar. Dat is de enige goede scene.

Goed. Meer heb ik niet te zeggen. ‘Jobs’ is een geschiedenisles die niet de werkelijke geschiedenis vertelt. En wat het vertelt brengt het niet interessant over.

Birds of Prey and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn

Simon de Vries

Spoilervrij deel

Een goede recent zou ‘Birds of Prey and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn’ op zichzelf beoordelen. En vanuit dat optiek heb ik te zeggen: ‘Birds of Prey’ is een meer dan oké film voor een avond vermaak. Je hoeft ‘Suicide Squad’ niet te hebben gezien om deze film te volgen. Daarom stel ik voor ‘Suicide Squad’ lekker links te laten en enkel deze film te kijken. Met dat geschreven te hebben: de rest van deze recensie ga ik ‘Birds of Prey’ continue vergelijken met ‘Suicide Squad’.

Laat mij beginnen over wat deze film honderdmaal beter maakt dan ‘Suicide Squad’. De actie is zo veel creatiever. Er wordt afgewisseld met wapens, er is een autoachtervolging, er zijn steeds nieuwe unieke locaties waar de volgende actie gebeurd. Dus in dat opzicht is de film veel, maar dan ook veel beter. ‘Suicide Squad’. Is een slaapfeest vergeleken met ‘Birds of Prey’.

De film is over de top. Als er een ding is wat de film zeker niet probeert te zijn is het serieus. Ook is de film veel leuker om naar te kijken. Net als bij ‘Suicide Squad’ denk ik dat deze film leuk zou zijn om te kijken terwijl je stoned bent. Maar zelfs zonder drugs heb ik dit keer genoten van de mooie kleurtjes op het scherm en de muziek. Misschien dat ik dit keer gewoon meer in de stemming was ervoor, ik weet het niet, maar het zien van deze film voelt bijna als een avond wild gaan in club. Daarmee weet de film tenminste mij in een aangename stemming te brengen.

De film probeert nog steeds heel hard om “cool” te doen. Vooral met de voice over van Harley Quinn en dat het verhaal non lineair wordt vertelt. Alleen erger ik mij daar niet heel erg aan dit keer. Sterker nog: het werkt vele malen beter dan in ‘Suicide Squad’. Ditmaal vind ik haar daadwerkelijk leuk en plezierig om naar te kijken. Quinn weet vaak genoeg een glimlach op mijn gezicht te toveren.

De personages in ‘Birds of Prey’ zijn veel leuker dan de bijeenraping in ‘Suicide Squad’. Ieder personage in ‘Birds of Prey’ is uniek op zijn eigen manier en blijven je daardoor makkelijker en langer bij. In ‘Suicide Squad’ zijn de personages oppervlakkig en saai. In ‘Birds of Prey’ weten ze een indruk achter te laten. Ook de schurk is vele malen beter. Ewan McGregor geeft het duidelijk zijn alles.

Wat de film ook beter doet dan ‘Suicide Squad’ zijn de grappen. Meerdere keren heb ik moeten lachen. Er zitten nog steeds wel grappen in die je van mijlen ver kan zien aankomen, maar gelukkig ook voldoende die wel landen.

‘Birds of Prey’ heeft mij vermaakt. Er is zelfs misschien een kans dat ik de film over jaar of twee nogmaals kijk. Dus ‘Birds of Prey’ is zeker niet slecht… vind ik dan. Ik kan begrijpen als iemand niet botert met deze film. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat als je ‘Suicide Squad’ goed vindt je deze film zeker goed vind. Maar zelf zonder dat kan ik zeggen: geef de film een kans.

Spoilerdeel

Het gevecht met de honkbalknuppel. Niet alleen is dat op zichzelf een variatie in de actie. De knuppel wordt ook nog eens keer op een creatieve manier gebruikt als Quinn via een stuiter op de grond het gezicht van de schurk raakt. En dan nog het kleine moment met de aansteker en de autodeur die van de auto vliegt. Het zijn die momenten die de film fris houdt. Niet tweemaal wordt hetzelfde gedaan. En als de film dan op het eind een groot gevecht heeft waarbij er veel herhaling zit in de manier waarop schurken worden uitgeschakeld, dan weet de film dat creatief te maken door het te laten plaatsvinden in een cakewalk (wat funhouse is in het Engels).

Wat leuk is aan de film is dat de personages niet volledig goed of slecht zijn. Je merkt wel dat ze Quinn niet te slechte dingen laten doen. Ja, ze breekt in bij een politiebureau, maar ze schiet niemand dood. Het ergste wat ze doet is iemand benen breken en iemand anders zijn gezicht tatoeëren in een flashback. Ik denk dat het goed is dat de hoofdpersoon vrij egoïstische is. Dit laat je meer ontspannen kijken. Je geeft er niet om als Quinn iets overkomt. Ze is niet de held waarvoor we juichen. Zelfs het kind gespeeld door Ella Jay Basco geef je niet heel veel om in de film, ondanks dat zij het meest sympathiek is.

Net als bij mijn recensie over ‘The Expendables’ zit aan het eind van de film een stukje waarbij je denkt, een goed geplaatste granaat en alle hoofdpersonen zijn dood. Dit is het moment dat ze in de gang vastzitten van de cakewalk en op hun geschoten wordt. Dit stoort mij allen niet dit keer. De film neemt zichzelf niet serieus, dus doe ik dat ook niet.

Voor mij is de meest memorabele persoon Helena Bertinelli, of Hunteress, of Crossbow Killer genoemd. Ze is grappig, en tegelijkertijd cool. Haar lukt het wel om cool te zijn, omdat ze het niet te hard pushen. Net als in ‘Suicide Squad’ probeert Quinn te hard. Toch blijf ik het zeggen: geef de film een kans.

Suicide Squad

Simon de Vries

Spoilervrij deel

‘Suicide Squad’, ‘Suicide Squad’, ‘Suicide Squad’. Ik kan mij nog een tijd herinneren, toen de film nog draaide in de bioscoop, hoe positief de mensen om mij heen waren over deze film. En toen zocht ik recensies op op het internet, en de meeste van die recensies waren negatief. Dus ik kreeg twee hele verschillende, conflicterende boodschappen mee over deze film. En nu is het moment om zelf een mening te vormen. Ik heb net voor het eerst ‘Suicide Squad’ gekeken, en dit zijn mijn bevindingen.

Laat ik maar met de deur in huis vallen, de film is net onder gemiddeld. De grappen landen niet, er zitten hele vreemde keuzes in de film die mij alleen maar verward achterlaten, sommige acteurs zijn honds irritant (Jared Leto) en ik begrijp niet precies alles wat in het verhaal gebeurd. En o ja, ongeveer op de helft kijk ik ook eenmaal op mijn horloge hoe lang de film nog duurt. Dat laatste is nooit een goed teken. Toch heb ik voor het grootste gedeelte genoten. Waarom? Volgende alinea legt uit.

Ik denk dat deze film perfect zou zijn als je eerst weed rookt. Het grootste gedeelte van de film ben ik enkel aan het genieten van de mooie kleuren op het scherm en de muziek. En de film zit vol goede muziek, dat moet ik toegeven. Of de muziek echt wat toevoegt aan de film weet ik niet, maar ik heb er wel van genoten. Dat is denk ik de beste manier om van deze film te genieten. Probeer niet het verhaal te volgen, geniet gewoon van de individuele scenes. Dan heb je de beste tijd.

Ik moet toegeven dat ik mij herinner tweemaal te hebben gegrinnikt. Alleen weet ik niet meer wat de grap was. Dus is het dan een goede grap geweest? Geen idee.

Dan over de actie. De actiescènes zijn niet slecht, maar ook niet super uitmuntend. Er zitten niet hele creatieve actiescènes in. Het is steeds een beetje hetzelfde. Dat is niet erg, maar het helpt de film niet boven onder gemiddeld uit te komen.

Wat ik mij goed herinner was hoe positief mensen waren over Margot Robbie als Harley Quinn. Zelf zie ik niet wat haar zo geweldig maakt. Het soort personage dat ze speelt wordt naar mijn mening snel oud. Ze proberen te hard. Te hard om haar grappig en vreemd te zijn. Alsof ze je er mee over het hoofd slaan met een boek van 800 pagina’s. Je kan dat niet forceren. Een acteur moet een status als dat echt verdienen met goed acteerwerk en natuurlijk een goed script. Mijn vermoeden is dat het in dit geval meer ligt aan de regie dan aan Robbie. Robbie is een diverse actrice, en ik zie wel een film voor mij waar ze deze rol wel goed speelt. Toch kan ik je één ding zeggen: Margot Robbie doet het vele malen beter dan Jared Leto als The Joker. O ja… we gaan het nu daar over hebben.

Ten eerste voegt het personage The Joker niets toe aan het verhaal. Je zou hem uit de film kunnen schrijven en niets zou anders zijn. Dat hoeft niet erg te zijn. Zolang het personage interessant is om te zien, of grappig, of enorme charme heeft of charisma, in andere woorden, zolang het leuk is naar hem te kijken mag hij in de film zitten. Helaas is The Joker niets van dat. Hetzelfde geld voor hem wat ik over Harley Quinn heb geschreven. Leto probeert zo enorm hard om, wat kan ik zeggen… verontrustend over te komen. Hij probeert zo hard The Joker “cool” te maken, maar hij faalt op alle vlakken. The Joker komt over als een klein kind die denkt voor zijn vrienden cool en grappig te doen waar volwassenen bij zijn, maar alles wat hij is is irritant en hij moet ophouden.

Over de andere acteurs heb ik niet heel veel te klagen. Behalve dan dat ze oppervlakkig blijven en daardoor geen indruk achterlaten.

Will Smith als Deadshot krijgt samen met Robbie de meeste cameratijd. Smith zet een stevige prestatie neer, niets over te zeggen, maar opnieuw: je vergeet hem snel als de film klaar is. Jai Courtney als Boomerang is oké. Ik vind Jay Hernandez als El Diablo het sterkst gedaan. Dit geldt ook voor Deadshot trouwens, maar zowel Deadshot als El Diablo zijn niet goede mensen. Ze zijn moordenaars. Wat ik goed vind in de film is dat je er een paar keer aan herinnert wordt dat ze moordenaars zijn. Hierdoor weet je als kijker niet goed of je nu vind dat de “helden” hun vrijheid verdienen of niet. Je moet zelf een oordeel velgen. Dat vind ik mooi. Nog als laatste: Cara Delevingne zet een goede acteerprestatie neer. Ook haar vergeet je snel na het zien van de film, maar het verbaast me wel hoe goed ze is.

Als laatste moet ik nog delen dat iedere keer als er tekst te lezen is op het scherm, voornamelijk bij de introductie van personages, dan staat de tekst veel te kort op het scherm. Mogelijk is dit expres gedaan, dat je meerdere keren kijken nodig hebt om alles te hebben gelezen. Maar het gebeurd ook bij dingen waarvan ik niet kan voorstellen dat de makers niet willen dat je alles de eerste keer leest. Ik heb het over wat op de muur van de gevangenis staat geschreven terwijl een voertuig voor de camera rijdt. Helemaal aan het begin van de film is dit. Dit is gewoon een shot die niet lang genoeg is vastgehouden. Daarmee heb je niet de tijd om te lezen waar je bent.

Goed. ‘Suicide Squad’ dus. Is de film het kijken waard of niet? Ik blijf bij wat ik heb gezegd. Als je twee uur lang naar leuke muziek wil luisteren en mooie kleuren op het scherm wilt zien zit je goed. Anders mis je niets als je de film niet ziet.

Spoilerdeel

Laat ik maar beginnen over iets wat een andere, veel slimmere, filmrecensent al aan het licht heeft gebracht. Om te beginnen met Boomerang en zijn roze eenhoorn. Laat mij het kort uitleggen, als je het niet weet. In de scene waarbij iedereen zijn uitrusting terugkrijgt pakt Boomerang een roze eenhoorn en stopt hem in zijn linker binnenzak. Een paar scenes later zien we deze roze eenhoorn uit zijn binnenzak vallen tijdens een actiescène. Zo herinneren wij dat hij de eenhoorn heeft. Dan wat later tijdens een nieuwe actiescène wordt hij gestoken met een mes op de plek waar zijn linker binnenzak zit, alleen leeft hij. Als kijker denk je dan: ‘o ja… de eenhoorn. Die heeft natuurlijk het mes gestopt.’ Maar als hij dan in zijn binnenzak kijkt zit het mes vast in een stapel geldbiljetten. De roze eenhoorn zien we nooit meer terug. Dit is verschrikkelijk slechte verhaalvertelling. Je zet iets op, en dan doe je er nooit meer wat mee, terwijl je de perfecte mogelijkheid hebt om er wat mee te doen. Waarom? Joost mag het weten. Als je trouwens een hele goede video wilt zien over ‘Suicide Squad’ kan ik je de video ‘The Art of Editing and Suicide Squad‘ aanraden. Hierin komt ook de roze eenhoorn in voor, met ook een mogelijk antwoord waarom het op het eind opeens bankbiljetten zijn.

Waarom die gast (ik weet zijn naam echt niet meer) in de bar opeens zijn telefoon stukslaat en ze vertelt dat ze vrij zijn zou ik bij mijn leven niet weten . Ik begrijp waarom het verhaalwijs gebeurd, zodat we naar de laatste akte kunnen, maar qua motivatie van dit personage begrijp ik het niet.

O ja… als je implantaten hebt die je hoofd kunnen ontploffen… waarom steek je dat dan niet bij iedere gevangene naar binnen. En zodra ze proberen uit te breken of iets, dan kan je ze dood laten gaan. Of is het omdat dat inhumaan is om te doen? Moet het allemaal een geheim blijven dat ze bij onze schurken een explosie in hebben gebracht?

En wat bedoelt Harley met ‘jij zit in de problemen’ tegen een wachter. Omdat The Joker hem iets gaat aandoen? Ze komen er nooit meer op terug. Opnieuw zet de film iets op zonder uitbetaling

Dat is alles wat ik qua spoilers heb te vertellen. Er gebeurd niets noemenswaardigs genoeg in de film om nu nog over te hebben. Mooie kleuren, leuke muziek, verder niet boeiend.