Spoilervrij deel
Laat me als eerst vertellen dat deze film een dik plot heeft. Daarmee bedoel ik dat het een uitgebreid plot is waarin veel gebeurd. In mijn review voor ‘The Philosopher’s Stone’ heb ik geschreven dat ik scenes mis waarin wij personages, en de personages elkaar, beter leren kennen. Dat de film iets te veel bezig is met enkel het plot voortduwen. In ’the Goblet of Fire’ vind ik de balans echter uitstekend.
De personages krijgen de kans om te laten zien wie ze zijn door de manier waarop ze op elkaar en gebeurtenissen reageren. Je krijgt het gevoel dat ze echt driedimensionale personen zijn. De opzet hiervoor is al gemaakt in ’the Prisoner of Azkaban’, maar ik vind dat het in deze film echt heel goed is gedaan. Personages zijn boos op elkaar, zitten met problemen, irriteren zich, vinden elkaar leuk. Iedereen voelt echt.
‘MadEye’ Moody stilt voor mij de show in de film. Iedere scene met hem is extreem vermakelijk. Ook speelt Brendan Gleeson, die ‘MadEye’ Moody speelt, het gekke genie gedeelte heel geloofwaardig en goed. Je zou bijna bang zijn voor ‘MadEye’ Moody, maar hij heeft net genoeg vriendelijkheid om een lichtelijk gekke leraar te zijn.
Ik kan mij niet meer de eerste keer herinneren dat ik de film zag. Ook heb ik het boek gelezen nog voor de film in de bioscoop draaide. Ik kan mij dus niet meer herinneren of ik verbaast was over de twist in het verhaal. Met dat gezegd te hebben vind ik de twist oké gedaan. Ik zou het niet afschrijven als een van de beste filmtwist aller tijden, maar het is niet slecht.
Ik weet niet goed wat nog meer over de film te zeggen. Ik vind het opnieuw een sterke volgende stap in de filmreeks. Ik heb wel eens commentaar gehoord dat regisseur Mike Newell slecht werk heeft geleverd. Dat hij niet voldoende liefde voelde voor Harry Potter. Hij had schijnbaar de eerste drie films niet gekeken en voelde er niet eens naar het boek te lezen. Ik weet niet of dit waar is of niet. Het enige wat ik kan doen is oordelen over het eindproduct. De film is grappig, heeft actie, heeft mysterie en laat ons vermakelijke driedimensionale personages volgen. Dus een goede vierde film in de wereld van ‘Harry Potter’.
Spoilerdeel
Laten we maar direct de olifant in de ruimte bespreken. Het “Dumbledore asked calmly” moment. Voor wie het niet weet: nadat Harry’s naam uit de ‘Goblet of Fire’ komt moet hij naar een kelder gaan om te wachten met de andere gekozene. Dan komt Dumbledore naar beneden en vraagt lichtelijk boos of Harry zijn naam in de Goblet of Fire’ heeft gedaan. In het boek echter staat duidelijk geschreven dat Dumbledore rustig aan Harry vraagt of hij zijn naam in de ‘Goblet of Fire’ heeft gedaan. Mijn mening hier over is… het maakt mij niet zoveel uit.
Dumbledore gespeeld door Michael Gambon, die in deze film Dumbledore speelt, is voor mij sowieso anders dan Richard Harris die in de eerste twee films Dumbledore speelt. Harris speelt Dumbledore heel rustig. Gambon speelt de tovenaar wat actiever. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik Gambon geloofwaardiger vindt als deze super krachtige tovenaar dan Harris. Harris voelt voor mij aan als een slome man, dat is uitstekend voor de eerste twee films, maar nu Dumbledore een actievere rol gaat spelen ben ik meer voor Gambon. Ze mogen van mij daarom best Dumbledore iets actiever en emotioneler maken.
Om echter terug te komen op het “Dumbledore asked calmly” moment. Ik vind de actievere iets agressievere manier waarop Dumbledore vraagt of Harry zijn naam in de ‘Goblet of Fire’ heeft gedaan uitstekend passen bij hoe Gambon zijn Dumbledore speelt. Het is lichtelijk grappig dat zijn manier van vragen zo afwijkt van hoe het volgens het boek gaat, maar het haalt mij totaal niet uit de film. Wat in het boek staat is geen gospel voor mij, de film mag afwijken van het boek. Alle ‘Harry Potter’-films wijken af van het boek, en dat is oké.
Dan wat dieper in te gaan op waarom ik de personage in deze film zo levendig vindt. Bijvoorbeeld Hermione die Harry streng toespreekt over dat hij nog niet heeft uitgevonden welke hint in het ei zit. En ook Hermione die stiekem Harry opzoekt vlak voor hij met de draak moet vechten. Het voelt allemaal erg natuurlijk aan. Je gelooft dat deze twee personen echt vrienden zijn.
Ander voorbeeld: het bal. Ron en Harry die moeite hebben een date te vinden, en dat afschrijven op het feit dat vrouwen altijd in groepen rondlopen. Het is zo een klein iets, maar tegelijk zegt het zoveel over wie Ron en Harry zijn. Ook Ron die jaloers is op dat Hermione met Krum naar het bal gaat, en Hermione die vervolgens boos wordt op Ron, zegt zoveel over wat de personages stiekem voor elkaar voelen.
Verder zal ik nog een klein stuk schrijven over de humor in de film. Iedere ‘Harry Potter’-film probeert humor in het verhaal te gooien. Soms werkt het, soms werkt het niet. In het geval van de ’the Goblet of Fire’ werkt de humor niet heel goed. Er zijn slechts twee grappen die mij zijn bijgebleven. De eerste is als Neville Longbottom denkt Harry te hebben vermoord tijdens het begin van de tweede opdracht. Ik heb er niet om gelachen. De tweede grap is de scene waarin Ron naar de Gryffindor huiskamer wordt begeleid omdat hij Fleur Delacour heeft gevraagd om met hem naar het bal te gaan. In deze scene proberen ze heel hard om grappig te zijn, maar ook ditmaal kwam er geen glimlach op mijn gezicht. Zelfs Rupert Grint zijn grappigste gezicht kan de scene niet redden. De enige grap die voor mij werkt is Mr. Filch die steeds te vroeg het kanon laat afgaan.
Dan nog over de terugkeer van Lord Voldemort aan het eind van de film. Dit zou een groot, “o mijn god, hij is terug”, moment moeten zijn, maar zo ervaar ik het niet. Ik had meer een “o mijn god” moment aan het eind van ’the Philosopher’s Stone’ dan hier. Deze Voldemort doet niet zo veel met mij. Misschien is het omdat hij zo menselijk is. Nu weet ik dat Voldemort een mens is, maar in de eerste twee films heeft hij iets mysterieus over zich heen. Ik kan niet precies uitleggen wat dat mysterieuze is, maar in deze film voelt hij aan als een normale man. Uiteraard ziet hij er een beetje vreemd uit voor een normale man, maar hij gedraagt zich als een normale man. Ondanks dat vind ik dat Ralph Fiennes goed werkt levert. Het belangrijkste is dat Voldemort eng is, en dat is hij zeker. Het uiterlijk draagt hier aan bij, maar het is ook de vreemde manier van bewegen en praten die meehelpen aan het eng maken van de duistere heerser.
Samenvattend: ’the Goblet of Fire’ levert voldoende goed werk. Ik vind dat het een mooi vervolg is op ’the Prisoner of Azkaban’. Zeker geen slechte film, en zeker leuk om te kijken.