Spoilervrij deel
drieëntwintig jaar later en er is eindelijk een vervolg op de humoristische animatiefilm ‘Chicken Run’. Had ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ echt drieëntwintig jaar nodig om de film het beste te maken dat het kan zijn. Natuurlijk niet. Maar dat betekent niet dat de film het niet waard is om te kijken.
‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ houdt het simpel. Het bijt niet meer hooi af dan het kan kauwen. Het concentreert zich op wat het moet doen, en dat doet de film goed. Wat belangrijk is, is de humor, de leuke personages en het verhaal. ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ doet het op alle drie deze punten goed.
Laat mij beginnen met de humor en de leuke personages. Waarom beide tegelijk? Omdat de humor in de film voortkomt uit de personages. Ieder personage heeft zijn eigen persoonlijkheid, en daarmee bedoel ik dat ieder personage zijn eigen karaktereigenschappen heeft. Diep gaat het echter niet. Ieder personage is in twee zinnen te omschrijven – uiteraard is de kip met de bril de slimme van de groep. De personages hoeven echter ook niet diepgaand te zijn. Je moet gewoon weten wie wie is, en de humor volgt uit de persoonlijkheid en acties van de kippen. Vooral David Bradley, die we onder andere kennen als conciërge Argus Filch uit ‘Harry Potter’, is geweldig grappig als de oude haan en oorlogsveteraan Fowler.
Over de stemmen gesproken. Wie even snel op IMDB kijkt ziet dat praktisch niemand van de originele ‘Chicken Run’ is teruggekomen om zijn of haar stem te lenen voor het vervolg. Mij heeft dat totaal niet geërgerd. Ik heb de oude ‘Chicken Run’ al heel lang niet gezien, dus ik kan geen vergelijking doen qua stemacteurs, maar ik vind de stemmen in ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ perfect passen bij de personages.
Het verhaal zelf is heerlijk simpel. De film is slechts anderhalf uur lang, dus er is ook geen tijd voor een langdradig, traag brandend verhaal. Heel snel wordt opgezet wat het probleem is, en daarna onthult de rest van het verhaal zich vrij natuurlijk. Bijna iedere scene duwt het verhaal vooruit, en als een scene dat niet doet is het omdat het een grap vertelt. De snelheid waarop het verhaal loopt laat je nooit vervelen en is erg vriendelijk naar iedereen die een korte concentratieboog heeft.
Spoilerdeel
‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ is een heerlijke film om ergens deze feestdagen te kijken. Ik raad wel aan eerst de eerste ‘Chicken Run’ te kijken als je dat nog niet hebt gedaan. Mocht je deze wel hebben gezien, maar niet goed meer weten hoe de eerste film gaat: ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ vat heel goed de eerste film samen. Het laat je net genoeg terugzien van de eerste film om geen enkele referentie te missen.
Het verhaal is totaal anders dan de eerste film. Ja, er worden nog steeds kippen gered van de dood, en de schurk is hetzelfde maar de omgeving waarin het zich afspeelt is zo anders dat de film echt een uniek eigen verhaal vertelt. Misschien is het in dat opzicht goed dat er drieëntwintig jaar tussen ‘Chicken Run’ en ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ zit. Uiteraard, sinds ik ‘Chicken Run’ al heel lang niet heb gezien kan ik niet zeggen of grappen worden herhaald in deel twee, maar ik heb ieder geval goed genoten van ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’. Ga hem lekker kijken tijdens de feestdagen, vooral aan te raden als je kinderen hebt, en geniet van deze leuke animatiefilm.