Drama – Simon de Vries Schrijver

Back to Black

augustus 11, 2025augustus 11, 2025Simon de Vries

Spoilervrij deel

Ten eerste excuses voor dat ik niet meer iedere week een recensie plaats. Ik weet dat ik mijzelf daarmee hard in de voet schiet, voor de kleine kans dat er iemand is die wekelijks mijn berichten leest. De reden is simpel, ten eerste ben ik een warhoofd, ten tweede ben ik bezig met een boek dat alles van mij vraagt. Toch heb ik vanavond de tijd gevonden een film te kijken.

Dus ik ben mogelijk een van de weinige die de film ‘Back to Black’ zo leuk vind dat ik hem heb gekocht op Blu-ray. Ik zal je proberen te vertellen waarom.

Ten eerste ben ik niet blind voor de problemen die de film heeft. Ik denk dat het grootste probleem is dat de film voelt of iemand enkel de wikipediapagina heeft gelezen van Amy Winehouse en daarna het script voor de film heeft geschreven. In andere woorden: de film blijft erg oppervlakkig. Ik heb niet het gevoel na het kijken van de film dat ik Winehous beter ken.

Dan het probleem met hoe de film de personages neerzet. Ik heb het nu vooral over Amy’s vader Mitch, gespeeld door Eddie Marsan, en Amy’s man Blake, gespeeld door Jack O’Connell. Ik moet je bekennen dat ik weinig weet over Amy Winehouse. Ik heb tien jaar geleden de documentaire ‘Amy’ gezien, maar daar blijft het ook wel bij. Waar ik op doel is dat er veel mensen zijn die zeggen dat de echte Mitch en ook een beetje Blake veel slechtere mensen waren dan de film laat zien. Hierbij hoor ik vooral verhalen over Mitch. Mensen zeggen dat de echte Mitch zijn dochters faam en succes misbruikte voor eigen gewin.

En dat zou best kunnen. Alles wat ik kan zeggen is dat als ik de film neem als alleenstaand product, en ik niet de personages zoals afgebeeld in de film vergelijk met de echte personen, dan erger ik mij totaal niet aan de personages.

Blake in de film en Amy, gespeeld door Marisa Abela, zijn een schattig stel samen. Je gelooft dat die twee op slag verliefd zijn op elkaar. Je zou ze bijna perfect noemen samen, was het niet dat ze ook zo’n slechte invloed op elkaar hebben, vooral in drugsgebruik. Je gelooft de knipperlichtrelatie waar ze in zitten. Vooral in het begin van de film weet hun samenzijn een glimlach te toveren op mijn gezicht. Dat werkt natuurlijk altijd goed om ons vervolgens mee te laten leven met de problemen die ze later ervaren.

Dan Mitch. Mitch in de film is erg begrijpelijk (ik kan even niet het juiste woord bedenken). Hij voelt aan als de man die probeert het beste te doen wat hij kan. Ook is hij de enige in de film die mij soms laat grinniken, en dat is altijd een plus.

Dan nu moet ik het hebben over Marisa Abela haar vertolking van Amy Winehouse. Want de hele film staat of breekt daarmee. Ik vind dat ze een goede prestatie neerzet. Ik geloof dat ik naar Winehouse aan het kijken ben, en niet naar Abela. Dat zegt al genoeg.

Een ander groot argument tegen de film die ik vaak hoor is dat de film teveel live optredens nadoet, en dat dat overbodig is. ‘Als ik haar live optreden wil zien, kijk ik wel naar haar live optreden,’zeggen ze. En veel geven de film ‘Bohemian Rhapsody’ over de zanger Freddie Mercury de schuld daarvan. En ja, in ‘Bohemian Rhapsody’ vond ik de hele nadoen van het ‘Live Aid’ optreden niet boeiend om te zien, sinds ik het echte optreden al duizend keer had gekeken op Youtube. Ik vond het nadoen van dat optreden zinloos. Alleen nu ik Back to Black kijk begrijp ik waarom de meeste kijkers zich niet erger aan het ‘Live Aid’ optreden in ‘Bohemian Rhapsody’. Ik heb namelijk nooit live optredens gekeken van Winehouse. Daarom stoor ik mij niet aan optredens in de film die exact hetzelfde zijn als de echte optredens.

Ik heb van veel andere mensen gehoord dat ze niet onder de indruk zijn van actrice Marisa Abela haar poging om Winehouse na te doen in zowel spraak als zang. Ik ben het daar niet mee eens. Ik vind dat voornamelijk haar zang uitstekend is. Het is een zangstem waarvan ik onder de indruk ben, en daardoor geloof ik de personages in de film als ze zeggen dat de zangstem van Winehouse iets speciaals is.

Maar dan nu de grootste reden waarom ik de film zo leuk vind om te kijken. De film laat mij voelen of ik een gezellige avond in een kroeg heb doorgebracht. Dat is waarom ik de film zo fijn vindt om te kijken. Het klinkt misschien een beetje raar. Waarom zou je dan niet echt naar een kroeg gaan? Omdat dit niet alleen een stuk goedkoper is, het is ook een stuk gezonder dan dat ik een kroeg bier drink en sigaretten rook.

Raad ik de film aan? Niet perse. Ik denk niet dat de film je meer leert over Amy Winehouse. Ik denk dat je beter af bent de documentaire ‘Amy’ te kijken uit 2015. Toch ga ik ‘Back to Black’ nog vele malen vaker kijken. Reden blijft omdat het voor mij voelt als een avond in een kroeg. En dat is zeker geen onaangename ervaring om te hebben.

Spoilerdeel

Vanwege die zangstem vind ik het goed gedaan dat vroeg in de film de scene zit waarin Winehouse op haar bed een nummer componeert. Dit geeft de kijker de tijd om echt goed die stem te horen, en er door weggeblazen te worden.

Dat is letterlijk het enige spoiler stuk dat ik heb. Opnieuw: ik raad hem niet echt aan. Ik geniet er wel van, en het kan zomaar zijn dat jij dat ook doet. Daarom zou ik hem niet ontzeggen dat het het waard is de film minimaal een kans te geven, mocht je de mogelijkheid hebben hem te zien.

The Social Network

juli 6, 2025Simon de Vries

Spoilervrij deel

Ik heb net ‘The Social Network’ gekeken. Reden: ik ben zelf bezig met het schrijven van een verhaal over een computerbedrijf. Gaat dit verhaal zo goed zijn als deze film? Wel…het legt de lat wel hoog.

De film schildert Mark Zuckerberg af als een klootzak. Hij is jaloers, geniepig, en zonder pardon naait hij zijn vrienden. Ook denkt hij duidelijk veel van zichzelf. Nu, dit gaat sommige lezers misschien versassen… maar ik ken Zuckerberg niet persoonlijk. Ik kan dus niet zeggen of Zuckerberg in de film overeenkomt met de echte Zuckerberg. Maar als dat zo is, dan hij is toch een beetje een zak. Echter, wat de film mooi doet op het eind, is de man toch wat sympathie geven. Dit maakt hem menselijk. Zoals wordt gezegd: hij is geen naar persoon, maar hij doet tijdens film goed zijn best om er wel een te zijn.

Justin Timberlake, die Sean Parker speelt, speelt perfect deze irritante vent die te veel over zichzelf denkt. Vanaf de eerste scene is het een vervelende man waardoor je extra boos wordt als hij Zuckerberg en Saverin langzaam uit elkaar haalt. De laatste paar jaar lijkt langzaam uit te komen dat Timberlake zelf een beetje een manipulerend, slecht persoon is. Ik weet daar weinig van af, maar als dat het geval is dan is deze rol perfect voor hem.

Wat een grote rol speelt in de films zijn studentenverenigingen. Zelf heb ik helemaal niets met ze, en ik vind dat alle vormen van ontgroening verboden moeten worden. Reden daarvoor is dat bijvoorbeeld in België een dode is gevallen door een ontgroening. En iedere scene in deze film waarin ik stoere jongens zie die groot over zichzelf denken omdat ze in de vereniging zitten mag ik deze jongens direct niet. Ik denk negatief over de hele ontgroening en vereniging. Ik weet niet of dat de bedoeling was van de filmmakers, maar zo ja, dan vind ik het goed dat de film deze verenigingen in dit licht zet.

Ik denk ook dat deze film motivatie kan geven voor, vooral programmeurs, maar ook voor veel andere mensen. Dan heb ik het vooral over het begin van de film. Nee, ik zou niemand adviseren een eigen versie te maken van facesmash.com. Maar het hele stuk van het ontwerpen van Facebook, de eerste server die ze opzetten. Het inspireert om ook iets te maken, iets te creëren. Of het nu een website maken is, een boek schrijven of schilderen. Het idee om lekker hard te werken aan je eigen dingen werkt motiverend voor mij. Daarom kijk ik de film denk ik zo graag, en de andere reden is omdat ik toch wel een beetje een computer nerd ben. Niet meer zo erg als vroeger, moet ik zeggen, maar nog wel een beetje. Het is dezelfde reden dat ik de film ‘Pirates of Silicon Valley’ nog steeds graag kijk.

‘The Social Network’ is een simpel, maar sterk verhaal, met sterk acteerwerk. Dat is alles wat je nodig hebt om een goede film neer te zetten. Als je dan ook nog eens keer regisseur David Fincher er bij hebt kan het niet anders dan goed gaan. Ik heb de film al tientallen keren gezien, en ga hem nog zeker vaak kijken. Als je de kans hebt, kijk hem.

Spoilerdeel

Ten eerste. 65 miljoen voor de Winklevoss-tweeling. Dat is niet niets voor twee mannen die geen seconde werk hebben verricht aan hun eigen idee voor hun website. Letterlijk alles wat ze hebben gedaan is Zuckerberg een idee voorleggen van een social netwerk terwijl er al websites als dat bestonden als Friendster en MySpace. Dat is een goed salaris voor letterlijk niets doen. Ik ben het eens met wat de directeur van Harverd tegen ze zegt tijdens hun ontmoeting: verzin iets nieuws. Met dat gezegd te hebben is naar mijn mening het enige wat Zuckerberg niet juist doet hun aan het lijntje houden. Als hij gewoon had gezegd, ‘ik doe er niet meer aan mee’, had hij in mijn ogen weinig fout gedaan. Nu voelt het of hij ze aan het lijntje heeft gehouden zodat Facebook een concurrent minder had.

Hoe Zuckerberg Saverin langzaam het bedrijf uit duwt is wel triest om te zien. Ergens voelt het soms inderdaad of Saverin zich niet honderd procent voor het bedrijf inzet zoals Zuckerberg dat doet. Maar de man op deze manier uit het bedrijf te zetten is niet juist.

Dat is eigenlijk alles wat ik heb te zeggen qua spoilers. Kijk de film vooral. En als je hem al een keer hebt gezien kijk hem dan vooral nog een keer. Het is een van de ebste filmen gemaakt sinds het jaar 2000. Dat meen ik echt.

Jobs

juni 15, 2025Simon de Vries

Spoilervrij deel

Ik kan in heel kort uitleggen waarom Jobs geen boeiende film is om te kijken.

Ken je de uitspraak ‘show don’t tell’. Het is een regel in film, een vrij belangrijke regel. Het zegt dat je beter kan laten zien dat iets gebeurd is in plaats van dat er enkel over wordt gesproken. Jobs is een uitstekend voorbeeld waarom die regel zo belangrijk is.

Op de eerste vijf minuten van de film na is Jobs niets anders dan een aaneenschakeling van scenes waarin personages praten over wat er aan de hand is. De hele film lang praten ze liever dan dat ze het laten zien. En wat is het resultaat? De film is niet boeiend om te kijken. Verveling zou ik het niet noemen, maar het is of je een geschiedenisles volgt over Steve Jobs, in plaats van dat je naar een vermakelijk verhaal zit te kijken.

Het verhaal dat wordt vertelt in de film voelt erg gehaast aan. Nu zou je misschien zeggen dat dat het resultaat is van twintig jaar aan geschiedenis die ze in twee uur moeten proppen. Maar, om toch maar even te schrijven over de film ‘Pirates of Silicon Valley’. ‘Pirates of Silicon Valley’ vertelt ook een groot deel van de geschiedenis van Jobs, in slecht anderhalf uur trouwens, en weet het zoveel beter te doen. Reden is dat die film weet waar nadruk op te leggen. Zoals de dochter van Jobs genaamd Lisa die hij lange tijd niet erkent. Terwijl andere minder belangrijke dingen zoals de ontwikkeling van de computer Lisa snel worden vertelt.

Nu heb ik net gezegd dat ‘Jobs’ grootste fout is dat ze alles vertellen. Is het dan wel oké als ‘Pirates of Silicon Valley het doet? Nee. Maar ‘Pirates of Silicon Valley’ weet zelfs als het snel een stuk geschiedenis moet delen dat nog steeds beeldend te doen samen met het gesproken woord. Niet enkel gesproken woord. Niet enkel mensen in een kamer die aan het praten zijn.

Nu volgt een spoiler voor ‘Pirates of Silicon Valley’. Denk voor ‘Pirates of Silicon Valley’ aan het moment dat Steve Wozniak uitlegt dat ze gaan stelen van Xerox. Er wordt zowel gebruik gemaakt van beeld als gesproken woord. Dat maakt de scene heel krachtig.

‘Jobs’ maakt enkel gebruik van gesproken woord, en zelfs dat doet het niet goed. Denk alleen al aan het de scene waarbij hij ontdekt dat Bill Gates heeft gejat van de Apple. We zien niet hoe dat is gebeurd. Er wordt niet eens vertelt hoe Gates heeft kunnen stelen van Apple. Tenzij je zelf meer weet over die geschiedenis moet dat erg verwarrend zijn als kijker.

Misschien dat al dit te vergeven was als ‘Jobs’ het verhaal exact vertelt zoals het is gegaan, maar ook daarbij kloppen heel veel dingen niet. Daarover meer in het spoilerdeel.

Het enige waarvan ik zeg dat de film het aardig doet is laten zien dat Jobs niet alleen een erg naar persoon kon zijn, maar dat hij ook duidelijk grootheidswaanzin had. Schijnbaar vooral bij het creëren van de Lisa maar voornamelijk de Macintosch, was hij overtuigt dat het miljoenen zou verkopen, wat het uiteindelijk niet deed.

En dat is alles wat ik heb te zeggen. ‘Jobs’ doet geen poging om het verhaal dat het vertelt interessant over te brengen, en het verhaal dat het vertelt is niet eens juist. Geen enkele reden om de film te kijken dus. Kijk ‘Pirates of Silicon Valley’, dat is alles wat ik heb te zeggen. Ik begrijp dat de film ‘Steve Jobs’ uit 2015 een stuk beter is, maar die heb ik nooit gezien. Misschien een verhaal voor een andere keer.

Spoilerdeel

Sinds ‘Pirates of Silicon Valley’ een van mijn favoriete films is. Ik moet toch even zeggen dat ik 98% zeker weet dat het gedeelde met Jobs die klassieke muziek hoort, en dan door het gewas gaat lopen om er vervolgens in te vallen, zeker een ode is aan ‘Pirates of Silicon Valley’. Want exact hetzelfde gebeurd in die film. De manier waarop Ashton Kutcher zich laat vallen is exact zoals Noah Wyle zich laat vallen.

Wat klopt allemaal niet aan het verhaal? Dit is wat ik weet. Steve Wozniak ging graag naar de Homebrew Computer Club, en de mensen daar waren super enthousiast over zijn computer. Dat is de reden dat Jobs potentie zag in Wozniak zijn computer, omdat mensen tijdens de Homebrew Computer Club zo positief waren.

In de film lijkt het of winkeleigenaar die 50 Apple I’s koopt Jobs het idee geeft voor de Apple II. Dat is niet waar. Jobs kwam zelf met dat idee, tenzij hij loog in het interview dat ik met hem heb gezien, wat ik best zou kunnen. Maar van wat ik begrijp kwam hij zelf met dat idee.

De echte Steve Wozniak heeft ook al gezegd in interviews dat de Wozniak in deze film niet overeenkomt met hoe hij echt was. Hij zegt dat vooral de kleding, waarmee hij het nette colbert en de stropdas bedoelt, totaal fout is.

De enige scene waarvan ik denk dat die wel aardig was, of het nu echt gebeurd is of niet, is als Wozniak Jobs opzoekt op kantoor om te vertellen dat hij stopt bij Apple. Jobs die in zichzelf zit te praten en plannen loopt te maken die toch nooit gaan gebeuren laat goed een man zien die niet kan omgaan met het mislukken van zijn eigen plannen. Hij geeft iedereen de schuld behalve zichzelf. Narcistisch gedrag. Doet me een klein beetje denken aan Hitler in ‘Der Untergang’. Daar. Dat is de enige goede scene.

Goed. Meer heb ik niet te zeggen. ‘Jobs’ is een geschiedenisles die niet de werkelijke geschiedenis vertelt. En wat het vertelt brengt het niet interessant over.

The Social Network

mei 26, 2025Simon de Vries

Spoilervrij deel

De film schildert Mark Zuckerberg af als een klootzak. Hij is jaloers, geniepig, en zonder pardon naait hij zijn vrienden. Ook denkt hij duidelijk veel van zichzelf. Nu, dit gaat sommige lezers misschien versassen… maar ik ken Zuckerberg niet persoonlijk. Ik kan dus niet zeggen of de Zuckerberg in de film overeenkomt met de echte Zuckerberg. Maar als dat zo is, dan hij is toch een beetje een zak. Echter, wat de film mooi doet op het eind, is de man toch wat sympathie geven. Dit maakt hem menselijk. Zoals wordt gezegd: hij is geen naar persoon, maar hij doet tijdens film goed zijn best om er wel een te zijn.

Justin Timberlake, die Sean Parker speelt, speelt perfect deze irritante vent die te veel over zichzelf denkt. Vanaf de eerste scene is het een vervelende man waardoor je extra boos wordt door wat hij doet in de film. De laatste paar jaar lijkt langzaam uit te komen dat Timberlake zelf een beetje een manipulerend, slecht persoon is. Ik weet daar weinig van af, maar als dat het geval is dan is deze rol perfect voor hem.

Wat een grote rol speelt in de films zijn studentenverenigingen. Zelf heb ik helemaal niets met ze, en ik vind dat alle vormen van ontgroening verboden moet worden. Reden daarvoor is dat bijvoorbeeld in België een dode is gevallen door een ontgroening. En iedere scene in deze film waarin ik stoere jongens zie die groot over zichzelf denken omdat ze in de vereniging zitten mag ik deze jongens direct niet. Ik denk negatief over de hele ontgroening en vereniging. Ik weet niet of dat de bedoeling was van de filmmakers, maar zo ja, dan vind ik het goed gedaan.

Ik denk ook dat deze film motivatie kan geven voor, vooral programmeurs, maar eigenlijk iedereen die er van houdt iets te creëren. Dan heb ik het vooral over het begin van de film. Nee, ik zou niemand adviseren een eigen versie te maken van facesmash.com. Ik heb het over het hele stuk van het ontwerpen van Facebook en de eerste server die ze opzetten. Het inspireert om ook iets te maken, iets te creëren. Of het nu een website is, een boek schrijven of schilderen. Het idee om lekker hard te werken aan je eigen dingen werkt motiverend voor mij. Daarom kijk ik de film denk ik zo graag, en de andere reden is omdat ik toch wel een beetje een computernerd ben. Niet meer zo erg als vroeger, moet ik zeggen, maar nog wel een beetje. Het is dezelfde reden dat ik de film ‘Pirates of Silicon Valley’ nog steeds graag kijk.

Spoilerdeel

Ik heb maar twee punten met spoilers.

Op het eind lees je dat de Winklevoss-tweeling 65 miljoen heeft gekregen. Dat is niet niets voor twee mannen die geen seconde werk hebben verricht aan hun eigen idee voor hun website. Letterlijk alles wat ze hebben gedaan is Zuckerberg een idee voorleggen van een social netwerk terwijl er al websites als dat bestonden zoals Friendster en MySpace. 65 miljoen is dan een goed salaris voor letterlijk niets doen. Ik ben het eens met wat de directeur van Harverd tegen ze zegt: verzin iets nieuws. Met dat gezegd te hebben is naar mijn mening het enige wat Zuckerberg niet juist doet hun aan het lijntje houden. Als hij gewoon had gezegd, ‘ik doe er niet meer aan mee’, had hij in mijn ogen weinig fout gedaan. Nu voelt het of hij ze aan het lijntje heeft gehouden zodat Facebook een concurrent minder had.

Daarmee heb ik alles gezegd.

The Intern

januari 12, 2025januari 12, 2025Simon de Vries

Spoilervrij deel

Wat te schrijven over de film “The Intern”. Geloof het of niet, dat vind ik een lastige vraag. “The Intern” is niets speciaals. Het doet niets slecht, maar ook niet iets goed genoeg om op te vallen. Het is een verhaal dat door de routine loopt van wat een verhaal moet doen. Er zijn spanningsbogen, maar niet heel intens, er zit humor in, maar niet hardop lachen goed. Het is een film die zich netjes houdt aan de regels en daardoor niet opvalt in de zee van films die hetzelfde doen. Toch ben ik positief te spreken over de film.

Soms wil ik simpelweg voor twee uur tijd mijn brein uitzetten, lekker genieten van simpel vermaak en mij aan het eind van de film goed voelen. “The Intern” doet precies dat. Het is een verhaal die je niet uitdaagt of sterke emoties bij je oproept, maar het vermaakt wel.

Het idee van de film is aardig cliché. Ik denk niet eens dat ik dit in het “spoilerdeel” moet zetten, je kan het al van veraf raden. Een nieuw iemand, dit geval Robert De Niro, die duidelijk een buitenstaander is moet werken voor de baas, gespeeld door Anne Hathaway. Eerst hoeft de baas weinig van deze persoon te hebben, maar deze nieuweling doet hard zijn best, en zo ontstaat er onverwachts een vriendschap tussen de nieuweling en de baas. Het doet vrij sterk denken aan een andere film waar Hathaway ook in speelt genaamd “The Devil Wears Prada”.

Gelukkig is deze film met dit plotelement vrij snel klaar. Hathaway en De Niro worden snel vrienden in de film. De rest van de film laat de vriendschap zien die tussen hen is ontstaan en groeit. Ik ben blij dat deze film dit cliché plotelement er snel doorheen jaagt.

Een ander ding dat ik ook positief vindt aan de film is dat er scenes in zitten die personages de tijd geven te ademen en interactie met elkaar te hebben. Hierdoor leven de personages wat meer. Ze voelen aan als echte personen. Het voelt lang geleden voor mij sinds ik een scene heb gezien in een film waar twee personages een gesprek met elkaar hebben dat niet iets te maken heeft met het plot. Dit werkt goed om de kijker meer bij de personages en de film te betrekken.

Letterlijk de laatste scene van de film is hetzelfde als de eerste scene. Deze scene zegt niets diep over de personages of het verhaal, maar het geeft je het gevoel dat er een bevredigende afsluiting is. Dit kan heel effectief werken, maar als je het enkel doet omdat dat is hoe veel goede verhalen eindigen kan het als een goedkope oplossing aanvoelen. Bij “The Intern” voelt het aan als een goedkope oplossing. Dat is technisch gezien iets negatiefs, maar ik doe er niet moeilijk over. Opnieuw: ik had behoefte aan simpel vermaak.

Één ding dat de film wel goed doet is laten weten dat er seksisme is op de werkvloer, vooral als het aankomt op machtige mannen die machtige vrouwen serieus moeten nemen. De film doet er niet heel veel mee, maar dat hoeft ook niet. Ik vind het goed dat de film dit probleem aankaart. Ik denk dat dit onderwerp zelfs vandaag de dag, tien jaar na deze film, nog steeds een actueel probleem is. Ik denk dat regisseur en schrijver Nancy Meyers uit eigen ervaring schrijft hier.

Dan mijn conclusie. Je mist niets als je de “The Intern” niet kijkt. Maar tegelijk zal je ook niet voelen dat je twee uur hebt verloren die je nooit meer terugkrijgt als je hem wel kijkt. Dus kijk hem gerust als je wilt.

Spoilerdeel

Ik heb een paar dingen waarover ik wil schrijven.

De scene waarbij ze de computer stelen van Hathaway’s moeder is puur om wat spanning en humor te creëren. Het doet echter beide niet zo heel goed. De humor maakte mij niet aan het lachen, en qua spanning ben ik nooit bang dat de helden in de problemen komen. Het probleem is snel opgelost zonder veel zweet. Ik denk dat het beter werkt als onze helden wel door de politie worden meegenomen. Dat heeft potentie voor meer humor en spanning. Maar zoals het is in de film voelt het als een kleine drempel die snel wordt overwonnen.

De film laat mij wel eenmaal lachen. Dat is als De Niro de dochter van Hathaway naar de verjaardag brengt. Vervolgens vraagt hij wie de jarige is. De dochter zegt, ‘ze is gekleed in roze,’ om vervolgens te zien dat iedereen gekleed is in roze. Dat is een goede grap.

Het hele stuk met dat de man van Hathaway vreemd gaat voelt alsof het enkel is om dilemma te hebben aan het eind van de film. Uiteraard is dat zo voor ieder verhaal ooit bedacht. Er worden altijd verhaalelementen bedacht om dilemma te hebben puur zodat er iets te overwinnen is voor het eind van het verhaal. Daar is ook niets mis mee. Echter, in “The Intern” voelt het of dit probleem er is omdat het maar moet. Er moet een dilemma worden opgelost op het eind van de film dus hier is een dilemma. Ik was er helemaal goed mee geweest als we nooit het subplot hadden van de man die vreemd gaat. Ik denk zelfs dat ik de film meer had gewaardeerd als dit hele plot weg was.

Het vreemd gaan van haar man wordt op het eind ook heel snel en makkelijk opgelost. Personages hoeven nooit veel te doen om het op te lossen. Hierdoor daagt de film de kijker niet echt uit. Toch vind ik het in dit geval niet erg. Ik wilde simpel vermaak aanzetten vanavond en simpel vermaak heb ik gekregen. Ik hoef niet altijd het gevoel te hebben een emotionele achtbaan te hebben bereden aan het eind van een film. Soms is een kleine stoomtrein die stapvoets rijdt voldoende om mij te vermaken.

Killers of the Flower Moon

maart 10, 2024maart 10, 2024Simon de Vries

Spoilervrij deel

Een nieuwe film van Martin Scorsese. Dat kan niet anders dan goed zijn, zou je denken. Wel, dat klopt ook. Killers of the Flower Moon is een goede film, en ik ben niet de enige die dat denkt. Op IMDB heeft hij momenteel een 8.1. Maar is de film echt zo goed? Wel, dit is mijn mening over ‘Killers of the Flower Moon’.

Laat mij direct beginnen met waarom ik denk dat deze film zo goed wordt ontvangen: het acteerwerk is geniaal! Leonardo Dicaprio, Robert De Niro, Lily Gladstone, ze geven het hun alles en meer. Ik kan nooit in geschreven woord vertellen hoe goed het acteerwerk is. Je moet de film zelf zien om het te ervaren. Ik raad dan ook aan om de film te zien om het acteerwerk alleen.

Toch zal ik zelf deze film waarschijnlijk nooit meer nog een keer kijken. Waarom? Dat heeft te maken met het verhaal. Het doet weinig met mij. Ik zou niet willen zeggen dat het verhaal saai is, maar het mist zeker echt memorabele momenten. Er zitten geen scene’s in de film die ik keer op keer op keer opnieuw wil zien. Geen stukken dialoog die ik woord voor woord heb onthouden. Het is een film die een simpel ‘oke’ verhaal op een hele goede manier vertelt. Maar sinds het verhaal in mijn ogen slechts ‘oke’ is, maakt het dat ik het verhaal niet nogmaals hoef te beleven. Een keer zien is voldoende voor mij. Tenzei het samen is met iemand die de film nog nooit heeft gezien. Want mijn god is het acteerwerk goed.

Dus, mijn mening: kijk deze film vooral, je zal niet teleurgesteld worden. Maar of de film echt een 8.1 verdient weet ik niet. Het struikelblok voor mij blijft het verhaal dat mij nooit weet beet te pakken. Begrijp mij niet verkeerd: ik heb mij nooit een seconde verveeld, ondanks dat de film drie en een half uur duurt, maar nu ik het verhaal eenmaal heb gezien is het ook wel weer goed. En ik probeer niet expres tegendraads te zijn. Het liefst vind ik iedere film die ik zie geweldig, maar voor Killers of the Flower Moon geldt dat helaas niet. Het is een goede film, met goed acteerwerk, maar het verhaal is gewoon niet interessant genoeg om nogmaals te kijken.

Spoilerdeel

Ik heb niet zo veel te zeggen als het aankomt op spoilers. Er is niets boeiends om over te praten. Meer kan ik er niet van maken. Het enige wat ik wil zeggen is: het was leuk om een van mijn favoriete muzikanten een kleine rol te zien spelen in de laatste scene van de film, tijdens de radioshow. Mocht je hem niet hebben herkend of niet weten wie het is: het is muizikant Jack White die voornamelijk bekend is voor zijn monsterhit ‘Seven Nation Army.’ Verder heb ik niets meer te zeggen. Totziens.