Spoilervrij deel
Ze zijn schijnbaar bezig met het filmen van een nieuwe ‘Johnny English’-film. Dat geeft mij direct een goed excuus om een recensie te schrijven over de eerste drie in de filmreeks.
Ik zal direct beginnen met dat ik een groot Rowan Atkinson fan ben. Ik vind bijna alles wat de man doet geniaal, en ‘Johnny English’ valt daar ook onder. Atkinson is voor mij de koning van de fysieke humor. Ook in ‘Johnny English’ maakt hij gretig gebruik van dit talent. Toch weet hij ook met spraak de lachers op zijn hand te krijgen.
De film schiet raak op alle vlakken. Het is grap na grap na grap en iedere grap is beter dan de vorige. Soms kan je de grap al van te voren zien aankomen. Toch moet je nog steeds lachen. Atkinson weet met zijn lichaamstaal, en in dit geval ook gesproken taal, alles uit de grap te halen dat er maar uit te halen valt.
Er zijn al veel spionage comedyfilms gemaakt in het verleden. ‘Johnny English’ zou daarom al snel kunnen aanvoelen als de volgende in de reeks van dat soort films. En ik denk dat ‘Johnny English’ dat ook is. Het is een zoveelste spionage comedyfilm. Maar het is naar mijn mening wel een van de beste spionage comedyfilms die er is. De grappen zijn sterk, het acteerwerk is sterk en het verhaal is leuk en creatief.
Buiten Atkinson om zijn de andere acteurs ook goed. Atkinson kan de malloot zijn en de rest speelt het allemaal erg serieus. Behalve Ben Miller, die Bough speelt. Hij zit tussen serieus en een malloot zijn in. Dit werkt in het voordeel van de film. Miller kan namelijk dom zijn samen met Atkinson als het moet, en juist de serieuze professionele spion spelen als dat moet. Hierdoor kan er gevarieerd worden met de rol die Miller speelt. Hij vervult daardoor niet altijd dezelfde rol in elke scene. Hierdoor is er meer variatie, wat er voor zorgt dat dezelfde soort situaties en grappen niet te veel worden herhaald. Met dat gezegd te hebben komen sommige opzetten wel vaker voor in de film. Echter, doordat er net voldoende afwisseling is weet de film nooit saai te worden door te vaak dezelfde situatie te herhalen.
Spoilerdeel
Ik zou iedere grap kunnen uitschrijven en uitleggen wat ik er zo grappig aan vind, maar dat ga ik niet doen.
Wel wil ik even terugkomen over de rol die Ben Miller speelt met zijn personage Bough. Ik heb dus gezegd dat hij zowel een malloot als een serieus persoon kan zijn. Dit varieert de scenes, maar toch komen sommige situaties vaker voor in de film. Als voorbeeld: English denkt de juwelenrovers te hebben gevonden op een begraafplaats, maar het is eigenlijk een echte begrafenis. Bough komt dan aanlopen en speelt de serieuze rol. English beseft vervolgens dat hij iets doms heeft gedaan en dat is de grap. Niet veel later is de scene waar English en Bough uit een vliegtuig springen om het hoofdkantoor van Pascal Sauvage te infiltreren. English land echter op het verkeerde gebouw. English is weer dom, en Bough is de serieuze man. Dezelfde situatie komt ook voor als English naar The Tower of London gaat nadat de kroonjuwelen zijn gestolen. De situatie is hetzelfde, Bough is de man die beseft dat English iets fout doet, en English is de malloot. Ze variëren hier gelukkig dus mee door Bough soms ook de malloot te maken. Denk bijvoorbeeld aan dat hij ook door de poepbuis omhoog klimt, hoe hij is nadat hij en English door het gat in de grond zijn gevallen en als hij samen met English de begrafenisauto achtervolgt in een takelauto. Hierdoor blijft de film afwisselend genoeg om leuk te blijven tot het eind.
Ook wil ik even mijn eerste keer ‘Johnny English’ kijken ervaring delen. Ik weet dat nog goed, wat positief is voor de film. Dat betekent dat de film wel indruk op mij heeft gemaakt. Mijn zus had de film voor mij gekocht op DVD. Ik vraag mij soms wel eens af of kinderen van nu nog weten wat een DVD is, maar dat is even niet belangrijk.
Ik heb mij kapot gelachen de eerste keer dat ik de film zag. Maar er is een moment wat ik nog herinner als de dag van gister. Het gaat over het moment dat English valt van de kabel en per ongeluk koning wordt gekroond in plaats van Sauvage. Ik had nog nooit zo hard moeten lachen om een film, en heb denk ik nooit meer zo hard gelachen om een film sinds. Dat moment was de kers op de taart. En dat is het teken van een hele goede comedyfilm. De beste grap is op het eind. Nu ik de film weer een keer heb gekeken na een tussentijd van vele jaren kan ik zeggen dat Johnny English nog altijd leuk is om te zien. Ook dat is een teken van een goede comedyfilm. Kijk hem dus vooral nog eens als je hem al hebt gezien.
