Spoilervrij deel
Wat een goede film! Ik kan niet anders dan mijn recensie van “John Wick” met die zin beginnen. De film is actievol, prachtig gefilmd, grappig en heeft een geweldige soundtrack.
Het voelt of deze film zich afspeelt in een alternatief universum. Bijna een soort sprookjesachtige wereld. De muziek, hoe die is gefilmd, maar ook voornamelijk het kleurgebruik helpt hier aan mee. Door dit bijna sprookjesachtige verhaal erger ik mij er niet aan dat John Wick als een bijna onverwoestbare superman zich vecht naar zijn doel. Dat is hoe de wereld werkt waarin hij leeft.
Een ander voordeel aan de film is de speeltijd. Een uur en veertig minuten. Erg toepasselijk voor het simpele verhaal dat het vertelt. Kort maar heel krachtig.
Dan over het verhaal zelf. Het is een simpel verhaal van wraak. Ik denk dat het plot een van de grootste krachten is van de film. Het verhaal is er slechts om goede actiescènes neer te zetten en leuke grappen te vertellen. Des te simpeler het dan is des te beter.
Keanu Reeves speelt de uitgeharde moordmachine heel goed. Hij wordt vaak bekritiseerd dat zijn emoties uit lijken te staan als hij acteert. ‘Zo droog als een woestijn,’ heb ik iemand ooit horen zeggen. Maar in “John Wick” werkt deze emotieloze prestatie erg naar het voordeel. Dat betekent niet dat Reeves geen emotie toont. Op de juiste momenten weet hij verdriet, pijn en frustratie te tonen.
Acteur Michael Nyqvist weet als de schurk ook een memorabele prestatie neer te zetten. Ik ken hem eigenlijk alleen van “Mission: Impossible – Ghost Protocol” waar hij ook de schurk speelt. Maar in die film weet hij geen indruk achter te laten. In “John Wick” doet hij dat wel.
“John Wick” is als een vreemde droom die je graag ervaart. Ik denk dat dat de beste manier is om deze film te omschrijven, als een aangename droom. De hele film voelt als een rit in een wiltwaterbaan. Soms gaat het even traag, dan weer snel, maar op het eind is het een heftige, maar aangename ervaring. Het verhaal van de film vloeit alsmaar door. Hierdoor raak je bijna in een soort trance.
Als je geen probleem hebt met overmatig bloedvergiet kan ik de film zeker aanraden.
Spoilerdeel
Ik heb het geprobeerd, maar ik kan bijna niets verzinnen voor het spoilerdeel. Niet omdat er niets is te zeggen over de film. Het is omdat ik maar een paar keer kan zeggen hoe geweldig de actie, humor, muziek, sounddesign en filmwerk is voordat het saai wordt. Toch heb ik een paar dingen bedacht om te delen.
Leuk dat het hele verhaal ontstaat omdat Wick zijn hond verliest. Dat is duistere humor die perfect past bij de film.
Dan over Reeves acteerprestatie. Als hij tegen Nyqvist zegt dat hij dood zal gaan met zijn zoon als hij niet meewerkt laat Reeves heel goed de woede voelen die hij voelt over zijn dode hond en misschien ook een beetje zijn vrouw. Zoals al geschreven weet Reeves op de juiste momenten net even die emotie te tonen die zijn personage niet alleen menselijk maakt, maar ook met hem mee laat leven.
Ook leuk dat je voor enkele tijd niet weet aan welke kant Willem Dafoe staat. Wil hij Wick vermoorden of niet? Ik weet daadwerkelijk niet het antwoord op de vraag voor een goed stuk van de film. Als hij Wick in het vizier heeft die op bed ligt weet ik niet of hij expres mis schiet of niet. Pas later kom je daarachter. Het is een goede spanningsboog die bevredigend voelt als de conclusie komt.