Spoilervrij deel
Laat mij beginnen bij de opening van ‘Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1’. Deze opening is sterk. Het weet het gevoel over te brengen dat we niet meer naar kinderen aan het kijken zijn. Je beseft je net als de personages in de film dat ze nu op zichzelf aangewezen zijn. Dat niemand ze meer zal redden uit een moeilijke situatie. Ze moeten nu zichzelf redden. Bijvoorbeeld in the ‘Order of the Phoenix’ is het Dumbeldore die op het eind het gevecht aangaat met Voldemort. In ‘Half-Blood Prince’ is Harry veilig omdat Voldemort persoonlijk Harry wilt vermoorden. In ’the Deathly Hallows – Part 1′ heb je niet meer het gevoel dat Harry, Ron en Hermione veilig zijn.
Het avontuur dat Harry, Ron en Hermione beleven in deze film is spannend en mysterieus. Het is denk ik qua avontuur de beste ‘Harry Potter’-film tot nu toe. In dat opzicht is dit misschien wel in zijn geheel de beste ‘Harry Potter’-film, nogmaals, tot nu toe. Echter, de humor in de film werkt niet altijd. Het stuk in het ministerie en een grap op het eind van de film zijn goed. De rest van de grappen vallen plat. Ze proberen vooral Ron heel grappig te maken op sommige momenten, maar het werkt niet. Toch is dat niet erg. De film is zo vermakelijk dat je de slechte humor makkelijk kan vergeven.
Ik wil zo min mogelijk over deze film weggeven, mocht je hem nog niet hebben gezien. Ga hem vooral kijken. Je zal niet teleurgesteld zijn. Ik durf te zeggen dat dit de beste ‘Harry Potter-film is tot nu toe. Zelfs beter dan ‘Prisoner of Azkaban’. Daarmee bedoel ik dat als ik slechts één ‘Harry Potter’-film zou moeten kijken ik waarschijnlijk voor ‘Deathly Hallows: Part 1’ ga.
Spoilerdeel
Ondanks dat ik het begin van de film sterk vindt, heb ik wel wat commentaar. Aan het begin van de film moeten ze Harry verplaatsen naar een veilige plek. Ze kiezen daarvoor het huis van de familie Weasley. Ik heb daar wel een paar vragen over. Was hun huis niet al een keer het doelwit van een aanval in ‘The Half-Blood Prince’? Sneep zegt aan het begin van de film dat als Harry is vervoerd ze waarschijnlijk niet meer bij hem kunnen komen. Echter lukt hun dat niet alleen wel, het gaat ook nog eens heel makkelijk. Ik vind dit deel van het verhaal een beetje als een zeef. Het lekt aan alle kanten. Het enige goede aan dit stuk in het verhaal is dat Harry, Ron en Hermione verdwijnen en daarmee beginnen aan hun missie om alle horcruxes te vinden en te vernietigen.
Dan heb ik wat te melden over ‘MadEye’ Moody, mijn favoriete personage in ‘The Goblet of Fire’. ‘MadEye’ Moody kennen we nog totaal niet. In de ‘Goblet of Fire’ speelde hij iemand die zich voordeed als ‘MadEye’ Moody. We kennen hem dus nog niet, en hij gaat dood na één scene te hebben gehad in deze film. Nogal zonde. Zoals hij in het begin van ‘The Goblet of Fire’ wordt omschreven klinkt hij als een interessant personage, maar daar zullen we dus nooit achter komen. Ook heb ik totaal geen emoties voor de dood van een personage dat ik niet ken. Zijn toevoeging aan de film is dus zwak.
Dan heb ik nog een aantal dingen te melden die weinig samenhang met elkaar hebben. Daarom excuses dat ik een beetje van de hak op de tak ga.
Harry heeft een scherf van een spiegel. Het is nog geheim hoe hij daar precies aan komt. Het enige wat de film weggeeft is dat hij met iemand in contact staat via deze spiegel. Dit is een goed mysterie. Wat is de spiegel precies? Met wie staat Harry via de spiegel in contact? Hoe komt Harry aan de spiegel? Ik verwacht op deze vragen bevredigende antwoorden in de volgende film.
Het is vreemd om Harry, Ron en Hermione in de straten van London te zien lopen. In het zesde deel zagen we ook al een deel van London met de brug die instortte. Toch voelen ‘Harry Potter’-films aan of ze afspelen in een ander universum. Ik kan niet precies uitleggen waarom, maar het voelt vreemd als ze door de straten van London lopen. Het doet niets af aan de film, ik heb er geen probleem mee, gewoon iets wat ik wil delen.
Dan over de ketting die Dolores Umbridge draagt. Ik zou ‘The Order of the Phoenix’ nogmaals moeten kijken om te zien of ketting daar in voorkomt. Dat zou wel vet zijn, maar schat de kans klein. De ketting is een beetje als de ring in ‘The Lord of the Rings’. De drager wordt er negatief door beïnvloed. Het heeft effect op je persoonlijkheid. Het is trouwens niet erg dat ‘Harry Potter’ leent van ‘The Lord of the Rings’. Gewoon iets wat mij opvalt.
Ook ditmaal moet ik het acteerwerk loven. Ook de drie volwassenen die moeten doen of ze Harry, Ron en Hermione zijn, zijn erg overtuigend. Je gelooft echt naar Harry, Ron en Hermione te kijken die zich voordoen als andere personen.
Het stuk waarbij ze teruggaan naar het geboortehuis van Harry is erg memorabel. Het is namelijk heel mysterieus. Het enige is dat het vrij nutteloos is voor de ontwikkeling van het verhaal. Alleen Hermione die het boek vindt over Dumbeldore is noodzakelijk voor de rest van de film. Dan nog even over de slang. De slang mag schijnbaar wel Harry vermoorden, maar andere volgers van Voldemort niet? Verwarrend. Of zou de slang Harry enkel verwonden, en dan wachten tot Voldemort zou komen om het af te maken? Allemaal vragen die onbeantwoord blijven. Opnieuw, ook ditmaal is het niet erg dat het verhaal een beetje wankel is. De film is zo vermakelijk dat het vergeven wordt als het verhaal soms niet altijd helemaal logisch loopt.
Ik ga eerlijk zijn. Dobby’s dood op het eind van de film doet weinig met mij. Ik heb niet gehuild, nog verdriet gevoeld. Dat komt deels ook omdat Dobby heel weinig voorkomt in de films. We kennen hem van ‘The Chamber of Secrets’, maar daar blijft het bij. Dat hij terugkomt in deze film is leuk gedaan, maar ik voel weinig voor de kleine huiself als hij in Harry’s armen zijn laatste adem uitblaast. Ik kan mij herinneren dat Dobby in de boeken wel vaker terugkwam. Als we meer van Dobby hadden gezien in de films was zijn dood misschien sterker, maar voor nu helaas doet het mij weinig. Dat Harry Dobby wilt begraven zonder magie laat wel zien hoeveel Harry om Dobby geeft.
Dobby heeft wel als enige een grap die mij hardop aan het lachen maakte. Als hij spreekt dat hij er niet op uit was om Bellatrix te doden, slechts zwaar te verwonden, is een goede grap. Dat ga ik niet ontkennen.
Mijn conclusie. ‘Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1’ is een goede film. Het weet spannend te zijn als het spannend moet zijn, mysterieus te zijn waar mysterie nodig is, en het heeft een of twee grappen die mij aan het lachen hebben gemaakt. ‘Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1’ is een sterk begin van het einde en de beste ‘Harry Potter’-film tot nu toe.