Spoilervrij deel
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ heb gezien verspreid over drie avonden. Dat is misschien niet het beste plan is als je een film gaat recenseren. Toch ga ik mijn best doen deze review tot een goed eind te brengen.
Ten eerste is de derde Harry potter film voor mij altijd een soort zwart schaap geweest in de ‘Harry Potter’-familie, maar niet op een slechte manier. Het is namelijk de enige film waar Voldemort niet in voorkomt. Het verhaal is simpel, maar dat helpt de film van goed naar geweldig te tillen.
‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ is de op een na hoogst genummerde ‘Harry Potter’-film op IMDB met een 7.9. Enkel ‘Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2′ komt daar overheen met een 8.1. Waarom denk ik dat zoveel mensen ’the Prisoner of Azkaban’ zo hoog in het vaandel hebben staan? Daar durf ik geen antwoord op te geven, ik kan enkel uitleggen waarom ik deze film zo geweldig vindt.
Zoals al aangegeven heeft ’the Prisoner of Azkaban’ een simpel verhaal. Sirius Black is ontsnapt uit Azkaban en is opzoek naar Harry Potter om hem te vermoorden. Dat is alles. Dat laat ruimte om scenes te hebben waarin personage gesprekken met elkaar voeren, interactie met elkaar hebben, niet perse om het plot vooruit te duwen, maar om een portret van ze te schetsen, om ze beter te leren kennen.
‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ is de eerste ‘Harry Potter’-film waarin ik geloof dat Hermione, Ron en Harry echt dikke vrienden zijn. Misschien is het ook omdat ze zijn gegroeid als acteurs, ik vind ze met iedere film namelijk beter worden. Echter denk ik ook dat het komt omdat er meer scenes zijn waarin ze zichzelf kunnen zijn terwijl ze interactie met elkaar hebben. Ron en Hermione gekibbel voelt aan als twee mensen die elkaar al zo lang kennen dat ze hun eigen geïrriteerde zelf kunnen zijn bij elkaar. De vriendschap die tussen Harry en professor Lupin ontstaat vind ik ook heel goed. Lupin behandelt Harry echt als een gelijke, maar tegelijkertijd voelt hij aan als een wijze man die wijsheid heeft verkregen met de jaren.
Spoilerdeel
Ondanks dat ik erg heb genoten van deze film zijn er toch een paar dingen die ik vreemd vind in het verhaal. Ik begrijp bijvoorbeeld niet waarom de Dementors zo graag Harry willen hebben. Is het omdat hij het peetkind is van Sirius Black? Het is niet dat deze vraag mij uit de film haalt. Toch is het iets wat nooit echt een antwoord krijgt. Misschien dat het in de boeken wel wordt uitgelegd, maar voor de film is het antwoord simpel: de Dementors willen Harry hebben omdat dat het verhaal spannender maakt.
En dan hebben we natuurlijk nog de Time-Turner. Als er een apparaat is om mee terug te gaan in de tijd, waarom gebruiken ze deze dan niet vaker om dingen te voorkomen? Bijvoorbeeld voorkomen dat iemand vermoord wordt. Iemand had ooit gezegd, ik weet niet meer uit welke Youtube video het kwam, dat veel problemen zouden kunnen worden opgelost als er een regel was dat een Time-Turner niet verder terug zou kunnen dan 24-uur. Toch is ook dit niet voldoende om een Time-Turner goed te praten. Als een Time-Turner zo normaal is dat het wordt gegeven aan een student zodat ze al haar klassen kan volgen, dan zou je denken dat de meeste tovenaars altijd een op zak hebben. Het enige wat de introductie van een Time-Turner een soort van red, is dat niemand je mag zien als je teruggaat in de tijd. Dat zorgt er wel voor dat het een stuk moeilijker is om bijvoorbeeld jezelf in het verleden te redden als je iets slechts overkomt. Daar komt ook nog bij dat voor mij persoonlijk de Time-Turner geen probleem is. De film is zo vermakelijk dat ik zonder moeite Time-Turner logica kan vergeten, en simpelweg kan genieten van het verhaal.
Ik heb al geschreven over dat ik de vriendschappen in deze film sterk vind. Er is echter een vriendschap die ik een beetje snel vind gaan. Het is de vriendschap tussen Harry en Serius Black. Harry is eerst nog boos op Serius omdat hij denkt dat zijn ouders door hem dood zijn. Harry leert dan dat Serius onschuldig is, en tien minuten later beidt Serius aan dat Harry bij hem komt wonen. Harry is opeens dolgelukkig dat Serius zijn peetvader is, ondanks dat hij Serieus eigenlijk nog helemaal niet kent. Ik vind het goed dat Harry en Serius echt om elkaar geven, maar deze ontwikkeling voelt net even iets te snel. Verder vind ik de vriendschap tussen Harry en Serius goed gedaan. Serius behandelt Harry echt als zijn gelijke. Ja, Lupin doet dit ook, maar bij Lupin had ik nog altijd het gevoel dat hij meer wijsheid had dan Harry, en daardoor alsnog een rol van leraar speelde. Bij Serius heb ik nooit het gevoel gehad dat Serius boven Harry stond, en dat maakt hun goede vriendschap geloofwaardiger.
Ik heb het gevoel dat deze review niet eer doet aan hoe goed ‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ is. Regisseur Alfonso Cuarón heeft een geweldige prestatie neergezet en de film een aangename duistere draai gegeven. Hij heeft een film gemaakt die volwassener voelt dan de eerste twee delen, dat meer dan toepasselijk is sinds de personages in de films ook langzaam volwassener worden. Verder heeft scenario schrijver Steve Kloves een verhaal gemaakt waarin de personages kunnen ademen, en waarin wij ze beter kunnen leren kennen. In zijn geheel is ‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’ de juiste volgende stap in ‘Harry Potter’-filmreeks.