‘Cobain: Montage of Heck’.Een documentaire ditmaal. Sinds dit mogelijk mijn favoriete documentaire alle tijden is past het toch mooi thuis in mijn lijst van favoriete films aller tijden. Plus, dit is mijn website, ik kan schrijven over wat ik wil.
Een recensie schrijven over deze film geeft mij direct de kans om te praten over misschien wel mijn favoriete muzikant die ooit heeft geleefd. Wat mij weer de kans geeft om de ongezonde obsessie die ik met Kurt Cobain had uit te schrijven. Ook is het een leuke oefening een keer te schrijven over een documentaire in plaats van een film.
Deze recensie zal iets anders zijn dan de andere. Er zal geen ‘Spoilervrij deel’ en ‘Spoilerdeel’ zijn. Ik ga gewoon vertellen wat ik wil over deze docu en Cobains leven. Mocht je echt niets willen weten over Cobain voor je deze documentaire kijkt, ga dan vooral eerst ‘Montage of Heck’ kijken voor je de rest van deze recensie leest.
Laat ik om te beginnen maar schrijven wat ik van ‘Montage of Heck’ vindt. Ik vindt dat deze docu goed is gedaan. Over ieder stuk van het verhaal is duidelijk nagedacht over hoe dat stuk van het verhaal het beste te vertellen. Zo wordt er voor een deel van de docu animatie gebruikt. Voor een ander deel worden er zelf opgenomen beelden gebruikt. Maar neem nu bijvoorbeeld ook het stuk waar de moeder van Cobain vertelde bang te zijn voor wat gaat komen nadat ze de demo van het album ‘Nevermind’ heeft gehoord. De muziek, het kleine stuk interview en de beelden van de opname van de videoclip brengen een emotie over van gevaar. Het gevaar van wat het succes zal doen met Cobain. Het is maar een klein stukje, duurt maar twee minuten, maar het brengt goed de emotie over die het wil overbrengen.
Ik denk dat ‘Montage of Heck’ pas echt goed begint te worden een half uur in. Ik vind de docu dus pas echt leuk worden als we Nirvana volgen van hun simpele begin tot aan het moment dat het allemaal fout gaat. Toch vertelt het eerste half uur wel belangrijke informatie. We leren daar wat Cobain heeft gevormd tot de persoon die hij uiteindelijk is geworden.
Cobain heeft altijd gezegd dat hij een vrolijke jongen was tot zijn ouders waren gescheiden. Dus in dat op zich is het wel belangrijk om te vertellen hoe Cobain die tijd heeft ervaren. Toch voelt het eerste half uur van de docu traag aan.
Ook vind ik het nu eenmaal interessanter om te horen over hoe Cobain de grote muzikant is geworden die hij is geworden, dan te horen over zijn jeugd. Ik denk dat ik daarom echt pas geniet van de film na het eerste half uur.
Wat is er nog te zeggen over ‘Montage of Heck’ dat niet al gezegd is? Nog beter: wat is er nog over Kurt Cobain te zeggen wat niet al vertelt is. De man heeft nog altijd miljoenen fans over de wereld. Allemaal staan ze klaar om de Cobain de hemel in te prijzen. Het enige originele wat ik nog kan doen is de rest van deze recensie gebruiken om mijn eigen mening en ervaring te delen over Kurt Cobain.
Ik was zelf ook ooit een megafan van Cobain. Ik zag mijzelf in de man zoals ik nog nooit mijzelf in iemand had gezien. Net zoals dat tieners van de jaren 50 zichzelf zagen in de hoofdpersoon van het boek ‘The Catcher in the Rye’. Zo zag ik mijzelf in Kurt Cobain. Ik voelde mij niet alleen begrepen, maar hij gaf tegelijkertijd ook hoop. Cobain is mega succesvol geweest. Dat gaf mij het idee dat ook ik succes zou kunnen hebben. Uiteraard is het mij nooit gelukt om het succes te krijgen dat Cobain heeft gehad, maar dat betekent niet dat ik mij bedrogen voel door Cobain.
Ik heb Nirvana leren kennen door het nummer ‘Smells Like Teen Spirit’. Ik was direct verslaafd aan dat nummer. Dan bedoel ik ook echt verslaafd. Ik denk dat ik serieus voor drie of vier maanden enkel naar ‘Smells Like Teen Spirit’ heb geluisterd. Dan heb ik het over iedere vrije seconde die ik had. Daarmee was ik ook direct verslaafd aan Cobain. Ik heb hoog en laag gezocht, en iedere documentaire over, interview met en artikelen over Cobain tot mij genomen.
Even tussendoor. Luister een keer naar ‘Smells Like Teen Spirit (Butch Vig Mix)’. Deze staat onder andere op YouTube. Ik vind deze versie beter dan de originele ‘Smells Like Teen Spirit’. Het klinkt wat minder opgepoetst en ruiger.
Ik denk dat wat Cobain nog altijd erg populair maakt bij de jeugd deels komt omdat hij zo jong is gestorven. Hij is voor eeuwig jong. Ter voorbeeld: Vroeger werden de leden van Led Zeppelin gezien als muzikale goden. Nu zijn ze oude mannen. Begrijp mij niet verkeerd: muzikaal staan ze nog steeds hoog op mijn lijst van goede muzikanten. Maar het zijn simpele stervelingen. Nu ze oud zijn haalt dat wat van de mystiek weg. Misschien dat alleen gitarist Jimmy Page nog wat van de mystiek bij zich draagt, maar zeker niet zoveel als hij vroeger deed. Cobain heeft die mystiek wel, en zal dat ook altijd houden. Ik praat hiermee trouwens niet goed om je eigen leven te nemen. Ik denk dat dat nooit de juiste oplossing is. Maar ik denk dat door zijn vroege dood hij nu eenmaal die mystiek heeft behouden. Hetzelfde geldt voor mij ook voor non-muzikanten. Bijvoorbeeld schaker Bobby Fischer. Hij had ook deze mystiek over zich heen rond de tijd van zijn wereldkampioenschap. Maar als je kijkt naar foto’s van hem vlak voor zijn dood (hij was 64 toen hij stierf), dan is alle mystiek weg. Het is gewoon een man net als jij en ik.
Ik was zwaar geobsedeerd met Cobain voor een goed jaar en een half. Ik wilde Cobain zijn. Ik begon mij te kleden als hem. Ik oefende al zijn nummers op mijn gitaar. Ik wilde zelf een band beginnen door hem. Het is lichtelijk beschamend om dit te schrijven, maar het is wel waar. De tijd van mijn obsessie met Cobain worstelde ik erg met mentale problemen. Ik was in mentale wateren waardoor ik denk ik erg gevoelig was voor mijzelf associëren met andere waardoor ik mij begrepen voelde. Dus het is alleen maar goed dat mijn obsessie viel op Kurt Cobain in plaats van een of ander gevaarlijk persoon.
Ik weet niet zeker of ik nog meer over Cobain kan schrijven. Je zou denken van wel, als ik anderhalf jaar lang alles over de man heb opgezocht wat ik maar kon vinden, maar ik vind het mooi om het hierbij te laten. De belangrijkste dingen heb ik op papier gezet, of beter gezegd: op het scherm getypt. Ga ‘Cobain: Montage of Heck’ vooral een keer kijken als je deze nog niet hebt gezien. En mocht je hem al hebben gezien, het doet geen kwaad hem nog een keer te kijken.