Spoilervrij deel
Een goede recent zou ‘Birds of Prey and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn’ op zichzelf beoordelen. En vanuit dat optiek heb ik te zeggen: ‘Birds of Prey’ is een meer dan oké film voor een avond vermaak. Je hoeft ‘Suicide Squad’ niet te hebben gezien om deze film te volgen. Daarom stel ik voor ‘Suicide Squad’ lekker links te laten en enkel deze film te kijken. Met dat geschreven te hebben: de rest van deze recensie ga ik ‘Birds of Prey’ continue vergelijken met ‘Suicide Squad’.
Laat mij beginnen over wat deze film honderdmaal beter maakt dan ‘Suicide Squad’. De actie is zo veel creatiever. Er wordt afgewisseld met wapens, er is een autoachtervolging, er zijn steeds nieuwe unieke locaties waar de volgende actie gebeurd. Dus in dat opzicht is de film veel, maar dan ook veel beter. ‘Suicide Squad’. Is een slaapfeest vergeleken met ‘Birds of Prey’.
De film is over de top. Als er een ding is wat de film zeker niet probeert te zijn is het serieus. Ook is de film veel leuker om naar te kijken. Net als bij ‘Suicide Squad’ denk ik dat deze film leuk zou zijn om te kijken terwijl je stoned bent. Maar zelfs zonder drugs heb ik dit keer genoten van de mooie kleurtjes op het scherm en de muziek. Misschien dat ik dit keer gewoon meer in de stemming was ervoor, ik weet het niet, maar het zien van deze film voelt bijna als een avond wild gaan in club. Daarmee weet de film tenminste mij in een aangename stemming te brengen.
De film probeert nog steeds heel hard om “cool” te doen. Vooral met de voice over van Harley Quinn en dat het verhaal non lineair wordt vertelt. Alleen erger ik mij daar niet heel erg aan dit keer. Sterker nog: het werkt vele malen beter dan in ‘Suicide Squad’. Ditmaal vind ik haar daadwerkelijk leuk en plezierig om naar te kijken. Quinn weet vaak genoeg een glimlach op mijn gezicht te toveren.
De personages in ‘Birds of Prey’ zijn veel leuker dan de bijeenraping in ‘Suicide Squad’. Ieder personage in ‘Birds of Prey’ is uniek op zijn eigen manier en blijven je daardoor makkelijker en langer bij. In ‘Suicide Squad’ zijn de personages oppervlakkig en saai. In ‘Birds of Prey’ weten ze een indruk achter te laten. Ook de schurk is vele malen beter. Ewan McGregor geeft het duidelijk zijn alles.
Wat de film ook beter doet dan ‘Suicide Squad’ zijn de grappen. Meerdere keren heb ik moeten lachen. Er zitten nog steeds wel grappen in die je van mijlen ver kan zien aankomen, maar gelukkig ook voldoende die wel landen.
‘Birds of Prey’ heeft mij vermaakt. Er is zelfs misschien een kans dat ik de film over jaar of twee nogmaals kijk. Dus ‘Birds of Prey’ is zeker niet slecht… vind ik dan. Ik kan begrijpen als iemand niet botert met deze film. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat als je ‘Suicide Squad’ goed vindt je deze film zeker goed vind. Maar zelf zonder dat kan ik zeggen: geef de film een kans.
Spoilerdeel
Het gevecht met de honkbalknuppel. Niet alleen is dat op zichzelf een variatie in de actie. De knuppel wordt ook nog eens keer op een creatieve manier gebruikt als Quinn via een stuiter op de grond het gezicht van de schurk raakt. En dan nog het kleine moment met de aansteker en de autodeur die van de auto vliegt. Het zijn die momenten die de film fris houdt. Niet tweemaal wordt hetzelfde gedaan. En als de film dan op het eind een groot gevecht heeft waarbij er veel herhaling zit in de manier waarop schurken worden uitgeschakeld, dan weet de film dat creatief te maken door het te laten plaatsvinden in een cakewalk (wat funhouse is in het Engels).
Wat leuk is aan de film is dat de personages niet volledig goed of slecht zijn. Je merkt wel dat ze Quinn niet te slechte dingen laten doen. Ja, ze breekt in bij een politiebureau, maar ze schiet niemand dood. Het ergste wat ze doet is iemand benen breken en iemand anders zijn gezicht tatoeëren in een flashback. Ik denk dat het goed is dat de hoofdpersoon vrij egoïstische is. Dit laat je meer ontspannen kijken. Je geeft er niet om als Quinn iets overkomt. Ze is niet de held waarvoor we juichen. Zelfs het kind gespeeld door Ella Jay Basco geef je niet heel veel om in de film, ondanks dat zij het meest sympathiek is.
Net als bij mijn recensie over ‘The Expendables’ zit aan het eind van de film een stukje waarbij je denkt, een goed geplaatste granaat en alle hoofdpersonen zijn dood. Dit is het moment dat ze in de gang vastzitten van de cakewalk en op hun geschoten wordt. Dit stoort mij allen niet dit keer. De film neemt zichzelf niet serieus, dus doe ik dat ook niet.
Voor mij is de meest memorabele persoon Helena Bertinelli, of Hunteress, of Crossbow Killer genoemd. Ze is grappig, en tegelijkertijd cool. Haar lukt het wel om cool te zijn, omdat ze het niet te hard pushen. Net als in ‘Suicide Squad’ probeert Quinn te hard. Toch blijf ik het zeggen: geef de film een kans.