Dany Boon – Simon de Vries Schrijver

Spoilervrij deel

Sinds ik een recensie heb geschreven over ‘Murder Mystery’ is het alleen maar logisch om ook het vervolg onder de loep te nemen.

Wat heb ik genoten van deze film. ‘Murder Mystery 2’ is grappig dan zijn voorganger. Dat kan ik direct al schrijven. Meerdere keren moet ik hardop lachen. De humor zit hem voornamelijk in de enkele zinnen die Adam Sandler spreekt op precies de juiste momenten.

Om maar even te beginnen met Adam Sandler en Jennifer Anisto. Ze spelen het getrouwde stel van (ditmaal) zestien jaar nog altijd uitstekend. Je voelt de liefde tussen de twee. Hierdoor geniet je met ze mee terwijl zij genieten, vooral in het begin van de film. Dit blijft nog altijd de nummer één reden waarom de film zo leuk is om te kijken. De hoofdpersonen zijn sympathiek waardoor je blij wordt door hun blij te zien.

Het verhaal zelf is dit keer een stuk makkelijker te volgen. Dit is alleen maar voordelig voor de film. Er zitten wel momenten in waarbij je even goed moet opletten om alles te begrijpen, maar voor het grootste gedeelte kan ik mijn brein uitzetten en lekker genieten van het verhaal dat zich ontvouwt.

‘Murder Mystery 2’ focust meer op actiescènes dan deel 1. Deze actiescènes zijn goed gedaan. Ik bedoel, het is geen ‘Matrix’, maar de scenes zijn goed. Wel blijft Humor de boventoon voeren, zelfs tijdens de actie. Dat is totaal niet erg, want de humor is goed. Toch weet de film mijn hunker naar actie ook te bevredigen. Dat is iets wat de eerste film niet helemaal lukt. Alleen daarom al vind ik ‘Murder Mystery 2’ beter dan ‘Murder Mystery’.

En dat meen ik echt. Ik denk dat ‘Murder Mystery 2’ op alle vlakken beter is dan deel 1. Het heeft betere grappen, een simpeler verhaal waardoor ik niet in verwarring raak en is een leukere achtbaanrit door de sterkere actiescènes. Betekent dat alles aan de film dan goed is? Nee.

Om die ‘nee’ te onderbouwen ga ik nu schrijven over Mark Strong. Het is altijd een genot om Strong in een film te zien. De man heeft mijn hart voor eeuwig veroverd met zijn rol in ‘Kingsman: The Golden Circle’. Ja, hij zit ook in de eerste ‘Kingsman’, en daar is hij ook geweldig, maar in deel 2 blinkt hij echt uit. In ‘Murder Mystery 2’ gaat zijn talent helaas verloren. Hij weet geen sterke indruk achter te laten, maar dat komt voornamelijk omdat hij niet zoveel boeiends heeft te doen. Hij is er de meeste speeltijd om de scene op te zetten. Hij vertelt wat er gaat gebeuren, of wat personages moeten doen. Dat is gewoon zonde, want Strong is een charismatische man, maar als de script hem de kans niet geeft deze charisma te gebruiken heb je daar niets aan. Dat is het grootste misdrijf dat de film pleegt: Strong saai maken.

Wat de film wel heel goed doet dit keer is het einde. Ik heb in mijn recensie over de eerste ‘Murder Mystery’ geschreven dat het einde mij grotendeels verveelt. Het einde in ‘Murder Mystery 2’ verveelt mij geen moment. Het is de perfecte escalatie van het verhaal. Het is echt op alle vlakken vijftien stappen beter dan het eind in deel 1. Om die reden weet ik dat ik ‘Murder Mystery 2’ nog vaak kan kijken zonder dat het mij saai gaat worden. Deel 1 daarentegen heeft misschien zijn beste tijd gehad.

Ik kan niets anders zeggen dan dat ik heb genoten. Ik zie op IMDB dat ‘Murder Mystery 2’ niet zo hoog scoort. Ik ben het daar gewoon niet mee eens. Net als het eerste deel is deze film goed simpel vermaak voor anderhalf uur. Ik heb gelachen, ik heb genoten van de liefde tussen de personages, en ik zal eerlijk zeggen dat ik graag een deel 3 zou zien. Hoe klein die kans ook mag zijn.

Spoilerdeel

Wat kan ik allemaal zeggen qua spoilers. Ondanks dat ik geniet van de film valt ‘Murder Mystery 2’ in de vuilkuil waar naar mijn mening veel vervolgfilms in vallen. Dat is namelijk dat het sommige plotelementen uit deel 1 dunnetjes overdoet. Ik heb het bijvoorbeeld over dat Nick en Audre Spitz er weer van worden verdacht de moord te hebben gepleegd. Nick en Audre die in het begin van de film weer in een wereld van luxe komen die ze niet gewent zijn. Weer een scene waarbij iemand naar hun deur komt om iets belangrijks te vertellen. Of hoe dankzij Audre haar ervaring als kapper weer de schuldige wordt gevonden. Toch weet de film deze herhalingen net anders genoeg te maken waardoor het niet stoort, maar je juist kan mee lachen om de herhaling. Neem bijvoorbeeld de scene waarbij iemand naar hun deur komt vlak na de moord. In de eerste film is het enkel de Russische vriend van Colonel Ulenga genaamd Sergei die iets belangrijks heeft te vertellen en dan wordt vermoord. In deze film komt iedereen één voor één langs en moeten ze zich allemaal verstoppen voor de volgende persoon. Dat is een leuke escalatie van de situatie vergeleken met deel 1.

Dan over de daders. Dat de zus van The Maharajah ook in het complot zit is verwarrend als je er een beetje over nadenkt. dat betekent dat de bom die vastzit aan The Maharajah nooit zou zijn afgegaan. Ik bedoel, anders was zij gestorven. Of was Miller, gespeeld door Strong, van plan ook haar op te blazen om al het geld voor zichzelf te houden? Maar zij moet toch hebben geweten van de bom? Erg verwarrend en onlogisch, maar stoort mij niet. Ik kan makkelijk over dit verwarrende plotelementen heen kijken omdat ik geniet van de film.

Over het hele stuk met de bom gesproken op het eind in de Eiffeltoren. Susan die random binnenloopt in het restaurant in de hoop haar oud geliefde te vinden is de beste grap in de film. Het is spontaan en random, maar tegelijkertijd voelt het logisch. Slim gedaan, en ik moet er hardop van lachen.

Dat is alles wat ik over de film heb te zeggen. Ik kan wel begrijpen als deze film niets doet met iemand die hem kijkt, maar zoals al geschreven: voor mij is het leuk simpel vermaak voor 90 minuten, en ik ga de film zeker nog wel een paar keer kijken.

Spoilervrij deel

Sinds het zevende deel van de ‘Mission Impossible’-filmreeks bijna op Netlfix komt (staat er nu op trouwens) ben ik de oude films weer aan het kijken. Echter ben ik begonnen bij deel vier en vijf. Nu moet ik onder andere nog deel één tot drie weer kijken. Ik moet alleen toegeven dat ik daar een klein beetje tegenop zie (kuch kuch… ‘Mission: Impossible II’. God sta me bij). Voordat ik echter deze taak op mij neem heb ik besloten vanavond nog even wat simpel vermaak te kijken. Niet alleen dat, ik wil ook een korte film zien. Sinds ‘Murder Mystery’ maar 90 minuten duurt en ik heb genoten van de eerste twee keer kijken is het een makkelijke keuze.

Om met de deur in huis te vallen. Ik heb mij deze derde keer ook weer vermaakt met de film. Ik moet lachen om de simpele grappen. Wel moet ik zeggen dat het laatste deel van de film mij een beetje doet vervelen dit keer. Niet alles aan het laatste deel doet mij vervelen, maar wel een goed stuk. Het is niet zo erg dat ik niet tevreden naar de aftiteling kijk, maar ik vraag mij wel af of deze verveling iedere volgende keer dat ik de film kijk groter gaat worden. In andere woorden: gaat de film enkel maar minder zijn iedere keer dat ik hem nog kijk?

Het filmwerk is van goed niveau. Het is niets speciaals, maar tijdens het kijken zie je dat er wel duidelijk over na is gedacht hoe ieder shot gefilmd is. Er wordt goed gebruik gemaakt van in- en uitzoomen, composities zijn sterk en ook werkt de montage mee aan de humor. Het is goed degelijk vakwerk, en dat verdient zijn prees.

Jennifer Aniston en Adam Sandler spelen het hele getrouwde koppel van 15 jaar uitstekend. Je gelooft direct dat de twee al meer dan 15 jaar samen zijn. Ze kibbelen lekker veel met elkaar, maar op het eind geloof je dat de twee nog altijd diep verliefd zijn. Dit is een grote reden waarom de film werkt. Je kan lekker mee lachen over hun knullige argumenten, maar hun liefde zorgt er tegelijk voor dat je graag wilt dat beide een gelukkig eind krijgen. Je gunt het ze van harte.

Wat de film ook goed doet is de personages en hun dromen en problemen neerzetten in het begin van de film. De eerste vijf minuten leren we wat deze personages willen en wie ze zijn. Het is goed dat dit snel wordt vastgesteld. De film heeft daarna namelijk de vrijheid om zich vol op de humor te storten. We weten wat we moeten weten en boem… het verhaal begint.

Het mysterie zelf is oké. Misschien dat dit heel persoonlijk is, maar soms is het net iets gecompliceerd voor mij. Het is maar goed dat Aniston en Sandler alles aan het eind van de film uitleggen. Ik denk dat het antwoord op het mysterie moeilijk is te raden. Wel krijgt de film complimenten over dat veel van wat wordt gezegd door de film heen puzzelstukjes zijn die op het eind de gehele puzzel vormen. Dat laat de oplossing bevredigend voelen. Als op het laatste moment alles uit de hoge hoed wordt getrokken voel je je verraden, maar bij ‘Murder Mystery’ ben ik tevreden genoeg met de oplossing. Ik heb echter één ‘maar’ die ik graag uitleg in het spoilerdeel.

Toch kan ik zeggen dat je rustig ‘Murder Mystery’ kan aanzetten voor een avond ouderwets simpel vermaak. De grappen zijn leuk, het mysterie is spannend genoeg en de hoofdpersonen zijn sympathiek en grappig tegelijkertijd. Ik weet dat Sandler soms volledig de plank misslaat als het op komedie aankomt, maar geef ‘Murder Mystery’ een kans.

Spoilerdeel

De film doet sterk denken aan een andere film over een moord. Namelijk ‘Knives Out’. Beide films zijn uitgekomen in 2019. Het is dus onmogelijk dat één film van de ander heeft gestolen. Het is gewoon erg toevallig dat beide verhalen gaan over een rijke man die wordt vermoord nadat hij dreigt zijn eigen familie niets na te laten in zijn erfenis. Direct moet ik zeggen dat ‘Knives Out’ de betere film is van de twee. Dat doet niet af aan ‘Murder Mystery’, maar het is wel waar.

Over het mysterie. Ik heb de film net gezien, en ik ben alweer vergeten/begrijp niet meer, waarom de racecoureur, gespeeld door Luis Gerardo Méndez, mee helpt aan de moorden. Zelfs de uitleg van Aniston en Sandler op het eind is niet voldoende om mij dit te laten begrijpen. Dat maakt het eind net iets minder bevredigend. Toch denk ik niet dat de moordzaak te ingewikkeld is. Ik denk gewoon dat de film net even niet goed genoeg weet hoe in hapklare brokken de oplossing aan ons te voeren. Want, om terug te komen op ‘Knives Out’, die moordzaak heeft ook veel haken en ogen, maar ik herinner mij glashelder wie het heeft gedaan, waarom en ook alle twist die in de zaak zitten.

Dan nog even over het eind dat mij verveelt. Vanaf het moment dat Aniston de auto instapt van Luke Evans (de Britse man die ze op het vliegtuig ontmoet. Want laten we eerlijk zijn, de naam van zijn personage onthoud je niet). Vanaf dat moment tot het eind begint de film mij deze derde keer kijken te vervelen. Alleen de autoachtervolging weet even weer een glimlach op mijn gezicht te toveren. Het helpt heel erg mee dat ‘Shoot to Thrill’ van ‘AC/DC’ speelt. De achtervolging zelf is oké, maar je voelt niet de snelheid waarop de auto’s rijden. Hierdoor gaat je bloed niet pompen, maar zoals al geschreven: het breng wel een glimlach op mijn gezicht.

Dan nog een laatste opmerking. Nadat Aniston en Sandler op het eind uitleggen wie de moordenaar is zegt de detective, gespeeld door Dany Boon, dat er bewijs nodig is, anders kan hij niets. Maar de hele film lang dreigt hij Aniston en Sandler naar de gevangenis te sturen voor de moorden zonder dat daar hard bewijs voor is. Dus de film spreekt zijn eigen logica tegen. Is het zo erg dat ik de film hierdoor slecht vindt, nee, zeer zeker niet, maar het valt wel op.