Spoilervrij deel
Aan het begin van de film was ik even bang dat “John Wick: Chapter 2” een herhaling zou worden van de eerste film. Dezelfde redes voor Wick om te handelen en dezelfde soort schurken. Gelukkig is dit niet het geval. Al snel gaat de film een hele nieuwe richting uit.
Wat de film goed doet is de escalatie. Ditmaal is de situatie waarin Wick zit vele malen lastiger dan de situatie in “John Wick”. Ook heeft deze film elementen die niet in de eerste Wick zaten. Ik heb het hierbij bijvoorbeeld over de tekst op het scherm. Dit helpt om de film een eigen karakter te geven. Dat is nodig, want de film is op sommige punten namelijk wel hetzelfde als de eerste film.
De aaneenschakeling van actie en vuistgevechten die Wick heeft zijn op bepaalde punten niet veel anders dan in de eerste film. Gelukkig zijn dit maar een paar punten. De film weet op creatieve manieren nieuwe actiescènes te geven die uniek voelen. Er is dus meer dan genoeg variatie. Hierdoor blijft de film vers en verveelt nooit. Het enige wat wel opvalt is dat de vuistgevechten en de manier waarop Wick de meeste mensen vermoord praktisch hetzelfde is als in deel één. Wel besef ik mij, sinds ik de film een dag later kijk dan het eerste deel, dat herhalingen mij daardoor meer opvalt. Als er een jaar of meer tussen had gezeten zou de herhaling mij waarschijnlijk niet opvallen.
Ik denk dat de film een perfecte lengte heeft. Als het nog een half uur langer was doorgegaan was het mij denk ik gaan vervelen. Op het eind van de film was ik aardig klaar met al het geweld. Deze film is zo’n twintig minuten langer dan het eerste deel. Op Netflix kan ik zien dat de “John Wick”-films met iedere iteratie langer worden. Ik ben erg benieuwd hoe de volgende films er voor gaan zorgen dat de actie niet te veel in herhaling valt.
Het verhaal is net als bij deel één lekker simpel. Je kan het hele plot van de film in twee zinnen opnoemen. Het is opnieuw slechts een excuus om goede actie te hebben. Ook het filmwerk is dit keer weer buitengewoon. Vooral het laatste half uur van de film weet je weer in de droomachtige staat te brengen waarbij simpelweg geniet van de beelden op je scherm.
Dan het einde van de film. Uiteraard zal ik niets weggeven, maar het eind belooft een heel spannend derde deel. Ik kan nu al niet wachten om die te zien, wat morgen gaat zijn. Als je “John Wick: Chapter 2” nog niet hebt gezien, en deel één goed vindt, dan kan je deze film ter harte aanraden.
Spoilerdeel
Hierbij de twee zinnen die het plot beschrijven: Wick moet een zus doden van een oude baas. Deze oude baas zet vervolgens een contract uit door heel New York om Wick te doden voor zeven miljoen. Simpeler kan niet, en beter kan niet. Een film als dit doet er goed aan een lekker simpel verhaal te hebben. Zo hoeft je brein zo min mogelijk te doen en onthouden. Hierdoor kan je lekker in die halve droom status komen en genieten van de kleuren die op je netvlies schijnen.
Het moment dat Wick een contract op zijn hoofd krijgt van 7 miljoen is geweldige escalatie van de situatie. Je vraagt je af hoe ze dit nog kunnen overtreffen in nummer 3 en 4. Er is een poster voor “John Wick: Chapter 2” waar Keanu Reeves gezicht in het midden is met tientallen geweren die op hem zijn gericht. Dat belooft een epische film te worden, en de film maakt die belofte ook waar. Het voelt inderdaad echt of Wick nergens meer veilig is en om iedere hoek een nieuwe moordenaar staat.
Ik kan helaas niet veel meer bedenken om over de film te schrijven. De actie is buitengewoon, de duistere humor is leuk en de manier waarop de film geschoten is mag van mij een prijs verdienen. Heel heel goed.