Spoilervrij deel
De film ‘John Wick: Chapter 3 – Parabellum’ belooft in het begin heel goed te worden. We zien gevechten zoals we ze nog nooit eerder hebben gezien in de eerste twee films. Ook is de situatie waarin Wick zit in het begin van de film geniaal bedacht. Ik had met plezier een hele film gezien waarin Wick zichzelf al vechtend door New York verplaatst opzoek naar een oplossing voor zijn probleem.
Wat we uiteindelijk krijgen als film is gelukkig nog steeds erg vermakelijk. Het verhaal brengt ons naar nieuwe locaties. Deze verandering van omgeving helpt om de film vers te laten voelen. Het probeert duidelijk geen herhaling te zijn van deel één en twee.
Ook de achtervolgingen hebben wat variatie vergeleken met deel een en twee. Er worden voertuigen gebruikt die Wick nog niet eerder heeft gebruikt. Net als bij de eerste twee gevechten laat dit de film vers aanvoelen.
Dan een groot probleem. In de eerste twee films overleeft Wick dingen zonder gebroken botten of kleerscheuren wat hoogst onwaarschijnlijk is als een echt persoon dit overkomt. In deel drie komen dit soort situaties net iets te vaak voor. Wick overleeft alles zonder probleem. Het is te onwaarschijnlijk. Te onrealistisch. Ik weet dat de film niet realistisch probeert te zijn, maar het gaat net iets te ver. In film één wordt Wick door drie mannen uitgeschakeld in zijn huis, en dit doen ze enkel door hem te schoppen en slaan. In deel drie staat Wick op zonder veel problemen net nadat hij geweld is ondergaan vele malen heftiger dan slaan en schoppen. Het stoort mij.
Ik heb nog twee andere problemen. Ten eerste zijn een aantal gevechten te lang en hebben te weinig variatie. Het zijn dezelfde soort gevechten die we al hebben gezien. Wick die mensen door hun hoofd schiet terwijl ze op de grond liggen. Tweemaal dacht ik bij een gevecht, het is zo wel goed geweest, ga maar door. En dan als tweede, de motivatie van Wick vind ik stom. In het ‘spoilerdeel’ vertel ik wat zijn motivatie is om te blijven vechten. Wat ik wel kan zeggen is dat het zo veel sterker was geweest als Wick blijft vechten simpelweg omdat hij in leven wil blijven. Dat is voldoende motivatie en past ook beter bij de toon van de film.
Ondanks alle problemen is “John Wick: Chapter 3 – Parabellum” meer dan vermakelijk. Met de geweldige opening en variatie in omgeving voelt de film origineel genoeg vergeleken met zijn voorgangers. Ik kan hem zeker aanraden.
Spoilerdeel
Ik denk dat het begin van de film het sterkst is. Wick die probeert te overleven zonder hulp in een stad vol moordenaars is simpelweg een geweldig idee. Als er dan ook nog eens twee vechtmomenten zijn die volledig origineel aanvoelen heb je helemaal een winnaar van een opening.
Het gevecht met de messen en paarden zijn beide creatief en uniek. Variatie in de gevechten helpt de film een nieuwe ervaring te maken. Niet een herhaling van wat we al hebben gezien. Hierdoor begint de film veelbelovend. Helaas valt het verhaal daarna alweer snel in herhaling. Ik heb het over de gevechten waarbij Wick man na man uitschakelt en ze daarna door het hoofd schiet als ze op de grond liggen. Ze proberen nog wel te variëren door de twee honden van Halle Berry in het gevecht te mengen, en ik moet toegeven dat er een paar leuke stunts tussen zitten, maar de honden leiden niet voldoende af van het feit dat we dit soort gevechten al vaker hebben gezien in deel één en twee. En waarbij in de eerste twee delen het mij niet verveelt moet ik toegeven dat in “John Wick: Chapter 3 – Parabellum” het gevecht met Berry en het eindgevecht beide net iets te lang doorgaan. Op een gegeven moment heb je het wel gezien. Er is maar zo vaak dat je kan zien hoe iemand in zijn hoofd geschoten wordt terwijl hij al op de grond ligt voordat het herhaling wordt.
Dan over de reden dat Wick wil blijven leven. Dit wil hij om zijn overleden vrouw te kunnen blijven herinneren. Dat is zwak. Het was zoveel beter geweest als Wick simpelweg wil leven omdat hij niet dood wil gaan. Dat hele, ik doe het enkel om mijn vrouw te kunnen blijven herinneren, past niet bij de stijl van de film. Het is te zoetsappig. Het is of de schrijvers hebben bepaald dat Wick niet geeft om zijn leven, en er dus krampachtig een reden moest worden verzonnen waarom hij zou blijven vechten. Maar ik zeg, laat hem vechten simpelweg omdat hij wil leven. Laat hem een vinger afsnijden simpelweg omdat hij wanhopig wil blijven leven. Alleen maar blijven leven om je vrouw ter herinneren is lomp, en ik geloof er niet in dat iemand bereidt is zo ver te gaan voor een reden als dat.
Wat ik wel leuk vind aan de film, tot aan vlak voor het laatste gevecht, is hoe Wick alles maar net aan overleefd. Denk aan het moment dat hij zijn hand op de trap legt van het hotel waardoor hij net op het nippertje veilig is voor zijn achtervolger. Het maakt het verhaal spannender doordat Wick niet kan winnen. Hij kan slecht net op het nippertje overleven.
Alleen, dit op het nippertje overleven wordt weer te ver geduwd op het eind. Ik heb het over het gevecht dat hij heeft op het eind met twee mannen in het glazen paleis van het hotel. Ze geven Wick simpelweg de kans weer op te staan nadat ze hem op de grond hebben gevochten. Waarom doen ze dat? Geen idee. Ze zeggen iets in een taal die ik niet ken. Misschien legt dat uit waarom ze Wick laten opstaan. Er is echter een klein probleem. Netflix heeft geen Engelse ondertiteling voor deze film. Nederlandse ondertiteling ga ik niet aanzetten want dat stoort mij te veel. Dus ik heb geen idee wat wordt gezegd iedere keer als ze in de film een andere taal dan Engels spreken, en dat is nog best wel vaak. Dus voor nu kan ik enkel zeggen dat ik niet begrijp waarom ze hem een kans geven weer op te staan, en dat haalt de spanning weg. Wick kan op die manier nooit verliezen.
Zelfde geldt voor als Wick door glazen plaat na glazen plaat wordt gegooid. Ik begrijp dat het grappig moet zijn, maar het is mij gewoon te veel. Ik stoor mij er meer aan dat Wick al dit overleefd zonder ook maar een kledingscheur, dan dat ik het grappig vind om te zien. En laat mij niet beginnen over dat Wick vijf schoten en de val van minimaal tien verdiepingen hoog overleefd op het eind zonder problemen. Goed, we weten niet honderd procent of hij geen fysieke problemen heeft, maar het feit dat hij het overleefd en de kracht heeft zijn hand op te steken is mij te veel. Ik stoor mij er aan. Hij is zo onverwoestbaar dat het niet langer leuk is nog grappig. Als deel vier er nog een schep bovenop gaat doen weet ik niet met hoeveel plezier ik die film ga kijken.
Dan nog iets kleins. De opmerking van Wick op de vraag “what do you need” waarop hij zegt “guns. Lots of gun”. Als ik het mij goed herinner zegt Keanu Reeves dat in de “Matrix” ook op dezelfde vraag vlak voor de laatste akte. Schattig. Had van mij niet gehoeven, maar kan ook geen kwaad.