Mission: Impossible – Rogue Nation

Spoilervrij deel

‘Mission: Impossible – Rogue Nation’, het vijfde deel in de serie en o zo goed. Net als deel 4 is deel 5 een ideale mix van actie, humor en spanning. Ook moet ik er direct bij melden dat deze film mooi is gefilmd. Iedere scene is over nagedacht. Er wordt vooral mooi gebruik gemaakt van kleur.

Ten eerste over de nieuwste aanwinst aan het team: Rebecca Ferguson als Ilsa Faust. Tom Cruise en Rebecca Ferguson hebben goede chemie samen. Je gelooft makkelijk dat deze twee samen een relatie hadden kunnen beginnen als ze niet in de situatie zaten waarin ze zitten.

Ook sterk is dat je voor lange tijd niet precies weet aan welke kant Faust staat. De film blijft voor een lange tijd heen en weer gaan. Spannender hadden ze dit plotelement niet kunnen maken.

Verder is de rest van de groep ook weer op hun best. Simon Pegg, Ving Rhames en Tom Cruise zijn een hechte vriendengroep op het scherm. Ik gok dat dit komt omdat de drie in werkelijkheid ook vrienden zijn. Al zie ik Ving Rhames weinig terug in interviews voor de films.

Al het reizen van plek naar plek helpt de film. Hierdoor voelt de film internationaal, waardoor het echt voelt of de schurk de hele wereld als zijn doel ziet.

Meer heb ik niet te zeggen zonder spoilers in te gaan. Kijk ‘Mission: Impossible – Rogue Nation’ als je hem nog niet hebt gezien. Goede film. Kijkt lekker weg. Ga hem hem nog vaker kijken.

Spoilerdeel

Ik ga praten over een paar actiescènes

Laat mij beginnen over een grote gemiste kans. Dit gaat over het stuk waar Cruise de waterkoeling in springt van een grote computer. Voor deze stunt had hij geleerd om zijn adem voor vijf minuten in te houden. Erg indrukwekkend. Je zou daarom verwachten dat de hele scene één lange shot zou zijn. Dan zou je de ademnood echt voelen. Maar nee, het is opgenomen met shots die om de maximaal tien seconden naar een ader shot gaan. Waarom is het dan nodig dat hij leert zijn adem vijf minuten in te houden? Je hoeft het maar tien seconden te doen voor enkel shot, en daarna kan je ademhalen voor het volgende shot filmt. Deze, ik kan mijn adem vijf minuten inhouden, is puur nutteloos en enkel naar buiten gecommuniceerd om meer kijkers te werven. Het heeft totaal geen effect op de film en is daarmee nutteloos. Een grote gemiste kans. Had het in een enkel shot gedaan… dat is alles wat ik daarover heb te zeggen. Ook is duidelijk te zien dat veel binnenin deze computer gemaakt is in een computer. Dit leidt af. Was het echt een kleine moeite geweest dit ding echt te bouwen. Ze hebben miljoenen. Ik begrijp dat dit makkelijker is, maar Cruise heeft aan de buitenkant van een vliegtuig gehangen voor deze film. Zeg me niet dat ze voor deze scene opeens voor de makkelijke weg kozen.

De stunt met het vliegtuig daarentegen is fenomenaal. Je ziet duidelijk dat het echt is en daarmee had het geen betere start van de film kunnen zijn. Daarmee komt echter wel probleem. Net als de vorige film voelt het eind van “Rogue Nation” kleinschalig. Maar sinds ze de film beginnen met de vliegtuigstunt voelt de film een beetje achterstevoren aan. Meestal bewaar je het spectaculairste voor het eind van het verhaal, niet het begin. Toch stoort dit niet. Het is een goed eind, alleen ook heel simpel.

De motorachtervolging op de snelweg laat je adrenaline stromen. Je voelt de snelheid waarop de motors rijden. Hierdoor voel je ook het gevaar waarin Hunt verkeerd. Het enige wat een beetje afdoet is dat Hunt op het eind praktisch verongelukt als hij Faust moet vermijden en dit overleefd met als grootste letsel zand in zijn haar.

Deze film bestaat uit meerdere geweldige scenes achter elkaar. Maar het hele stuk in het Opera gebouw is misschien wel het meest memorabel stuk in de film. Het is spannend, grappig en een geweldig concept voor een spionageverhaal. Iemand heeft mij ooit vertelt dat dit stuk uit een Alfred Hitchcock-film komt, maar dat maakt mij niet uit. Het is zo een goed concept dat ik blij ben dat ze het hebben gestolen.

Het hele stuk met de premier van Engeland is sterk. Het komt echt als een verrassing voor mij de eerste keer kijken dat Atlee eigenlijk Hunt is met een masker. Ook dat de premier weet over Rogue Nation is goed gedaan. Het is een scene die een goed stuk informatie moet overbrengen en dit doet het op een manier zonder af te doen aan spanning.

Dan over het voorafgaande stuk waarbij Hunt zegt tegen William Brandt, gespeeld door Jeremy Renner, zegt ‘Zie je niet dat dit de enige optie is,’ als hij voorstelt om de Engelse premier te ontvoeren. Hij komt lichtelijk over als iemand die niet meer realistisch kan denken. Daardoor is de volgende scene waarbij Jeremy Renner Alec Baldwin belt om zijn vrienden te “verraden” extra geloofwaardig. De eerste keer kijken geloof ik echt dat Renner het meent als hij Baldwin belt. Kan niet anders zeggen dan dat de film heel goed is om iedere twist te verbergen.

Dan een punt dat mij is vertelt door iemand die beter oplet dan ik. Hunt werkt in de meeste Impossible-films buiten de IMF om. Hij gaat “rogue” zoals ze dat noemen in het Engels. Dit is waar, toch stoort het niet. Als dat nodig is voor het verhaal dan is dat nodig. En het verhaal is zo sterk dat het mij geen seconde ergert.

Leuk dat de grap er weer in zit met Cruise die vecht tegen een man die een goede kop groter is dan hij. Ook de grap waarbij hij over de auto stuntelt vlak nadat hij bijna verdrinkt is leuk. Ik weet bijna zeker dat dit er puur in zit omdat Cruise is vertelt door zijn PR team dat het hem wat meer sympathiek maakt als hij zelfspot toont. Verhalen gaan rond over dat Cruise zelf het script van de film ‘The Mummy’ uit 2017 heeft aangepast zodat het verhaal meer om hem draait en hij meer in de film zit. De man heeft duidelijk nog steeds een groot ego, hij weet het alleen beter te verbergen vanaf ‘Mission: Impossible’ nummer vier. Toch helpt het bij de humor, en dat is altijd goed.

Dan iets waar ik mij altijd aan erger. Het stuk aan het begin van de film waarbij Hunt hulp krijgt te ontsnappen van Faust. Hij rent weg in een rechte gang terwijl slechteriken op hem schieten met automatische geweren en hij wordt nul keer geraakt. Dat is ongeloofwaardig. Het is het enige deel in de film dat mij echt negatief stoort. En het was zo makkelijk op te lossen. Laat hem direct een bocht omgaan, veilig van de kogels. Ik begrijp dat dit er spectaculairder uitziet… toch is het stom.

Maar anders dan dat is ‘Rogue Nation’ een geweldige actie- en spionagefilm. Zeker het kijken waard.

Mission: Impossible – Ghost Protocol

Spoilervrij deel

‘Mission: Impossible – Ghost Protocol’ is een enorme stap vooruit in de serie. Van de eerste vier delen is dit verweeg het beste. Waarom?

Laat mij beginnen met het belangrijkste: De verhoudingen in deze film zijn anders. We volgen in ‘Ghost Protocol’ een team dat wordt geleid door Tom Cruise. Uiteraard was dit ook al gaande in de eerste drie delen, maar nu voelt het voor het eerst goed gebalanceerd. Cruise is niet meer de belangrijkste persoon in de film. Iedereen binnen het team is gelijk. Cruise heeft zijn ego voor het grootste gedeelte geparkeerd. Dit helpt heel erg in het voordeel van de film. Cruise kan nog steeds zijn stunts doen en een alleskunner zijn zonder dat het afleidt.

Uiteraard moet ik ook praten over de stunts. Gruwelijk. Dat is alles wat ik heb te zeggen. Meer dan tien jaar later zijn de actiescènes in deze film nog altijd ongeëvenaard. Wat ook meehelpt is de manier waarop het gefilmd is. Het filmwerk maakt stunts nog spannender dan ze al zijn. Tegelijk echter weet het ook nog humor in de mix te gooien. Het heeft zijn cake en eet het aan beide kanten. En de film hoeft geen boete te betalen daarvoor.

Dan even over de humor zelf. Bijna iedere grap raakt. Soms moet ik er enkel van grinniken, soms laat ik een kleine lach, maar iedere grap doet iets bij me.

De hele film is een aaneenschakeling van goede humor en actie, met zelfs nog een klein beetje drama. In mijn ‘Bourne Identity’-recensie, nu alweer een goede tijd geleden, heb ik geschreven dat iedere scene in die film memorabel is. De film heeft geniale scene na geniale scene helemaal tot aan het eind. ‘Mission: Impossible – Ghost Protocol’ is hetzelfde. Er zit geen een scene tussen waarvan ik denk, die heb ik al vaak genoeg gezien. En ik heb de film nu denk ik minimaal al tien keer gezien.

Het acteerwerk is ook uitmuntend. Er zit (bijna) geen zwakke opvoering in. Zelfs iemand als Simon Pegg. Hij is er duidelijk voor de humor, maar de man weet ook op de juiste momenten serieus te zijn en op de juiste momenten mee te doen aan de actie. Hierdoor voelt hij als een echt persoon en als een gelijke binnen het team. niet een flauw excuus voor enkel wat grappen.

Het enige wat niet zo sterk is aan de film is de schurk. Michael Nyqvist speelt hem. Ik weet dat Nyqvist een memorabele schurk kan spelen. Zo speelt hij er namelijk een in ‘John Wick’, en goed ook, maar in ‘Ghost Protocol’ is hij heel erg matig. Hij is niet slecht, maar er is ook niets aan hem waardoor ik hem herinner. Je vergeet hem direct als je klaar bent met kijken.

Toch kan ik niets anders doen dan positief schrijven over deze film. Alles aan de film werkt – behalve de schurk. Met ‘Ghost Protocol’ heeft de serie echt zijn draai gevonden. En het mooiste is, het wordt alleen nog maar beter van hier, maar dat is een verhaal voor de volgende keer.

Spoilerdeel

De film weet heel goed spanning op te bouwen. Een goed voorbeeld is als ze een scherm hebben opgezet om een bewaker van een hal te doen misleiden dat ze niet in de hal staan. Dit hele gedeelte is zonder muziek. Het zou heel makkelijk zijn om er een spannend muziekje onder te gooien met de gedachte dat dat het spannender maakt, maar het is juist de stilte waardoor de spanning echt niet meer te houden is. Hierdoor is het een van de krachtigste scenes uit de film. En dat zegt wat want de hele film is krachtig.

Bij het klimmen van de Burj Khalifa in Dubai voel je de hoogte. Mijn bilspieren knijpen samen iedere keer als Cruise naar buiten stapt. Het is verschrikkelijk spannend. Dat er ook nog goede humor is tijdens deze actiescène brengt de scene naar een ongekende hoogte.

Dan toch nog over iets wat minder is. Tijdens de achtervolging na het klimmen van de Burj Khalifa wordt op het eind een masker afgetrokken. Het koste mij meerdere keren kijken om te beseffen dat het Nyqvist is die een masker draagt. Dat laat zien hoe weinig Nyqvist als schurk een indruk maakt in de film. De eerste paar keer kijken wist ik nooit wat er nu precies aan de hand was. Ik begreep ook niet als wie Nyqvist zich voordeed door het dragen van het masker, en ik wist niet dat het Nyqvist was toen hij het masker aftrok. Opnieuw: het enige zwakke aan de film is de schurk.

Ik heb al vaker geschreven dat als ik zie dat iets in de computer is gedaan ik het direct minder spannend vind. ‘Ghost Protocol’ weet een perfecte mix te vinden tussen computeranimatie en echte dingen. De Kremlin tijdens de explosie ziet er duidelijk nep uit. Toch heb ik er niets over te klagen. Ik ben niet tegen computeranimatie. Ik vind gewoon dat overmatig gebruik, vooral in actiescènes, mij stoort. ‘Ghost Protocol’ weet perfect wanneer het echt moet zijn en wanneer het animatie kan gebruiken. Maar de hele ‘Mission: Impossible’-serie weet dat vrij goed. Denk bijvoorbeeld aan toen ik schreef dat de laatste scene bovenop de trein in ‘Mission: Impossible I’ spannend was ondanks dat veel duidelijk in een computer is gedaan.

Als je ook maar één van de drie eerste ‘Mission: Impossible’-films goed vind kan ik je zeker ‘Ghost Protocol’ aanraden. Het is op alle vlakken beter dan zijn voorgangers. Kijken dus.