Spoilervrij deel
Sinds het zevende deel van de ‘Mission Impossible’-filmreeks bijna op Netlfix komt (staat er nu op trouwens) ben ik de oude films weer aan het kijken. Echter ben ik begonnen bij deel vier en vijf. Nu moet ik onder andere nog deel één tot drie weer kijken. Ik moet alleen toegeven dat ik daar een klein beetje tegenop zie (kuch kuch… ‘Mission: Impossible II’. God sta me bij). Voordat ik echter deze taak op mij neem heb ik besloten vanavond nog even wat simpel vermaak te kijken. Niet alleen dat, ik wil ook een korte film zien. Sinds ‘Murder Mystery’ maar 90 minuten duurt en ik heb genoten van de eerste twee keer kijken is het een makkelijke keuze.
Om met de deur in huis te vallen. Ik heb mij deze derde keer ook weer vermaakt met de film. Ik moet lachen om de simpele grappen. Wel moet ik zeggen dat het laatste deel van de film mij een beetje doet vervelen dit keer. Niet alles aan het laatste deel doet mij vervelen, maar wel een goed stuk. Het is niet zo erg dat ik niet tevreden naar de aftiteling kijk, maar ik vraag mij wel af of deze verveling iedere volgende keer dat ik de film kijk groter gaat worden. In andere woorden: gaat de film enkel maar minder zijn iedere keer dat ik hem nog kijk?
Het filmwerk is van goed niveau. Het is niets speciaals, maar tijdens het kijken zie je dat er wel duidelijk over na is gedacht hoe ieder shot gefilmd is. Er wordt goed gebruik gemaakt van in- en uitzoomen, composities zijn sterk en ook werkt de montage mee aan de humor. Het is goed degelijk vakwerk, en dat verdient zijn prees.
Jennifer Aniston en Adam Sandler spelen het hele getrouwde koppel van 15 jaar uitstekend. Je gelooft direct dat de twee al meer dan 15 jaar samen zijn. Ze kibbelen lekker veel met elkaar, maar op het eind geloof je dat de twee nog altijd diep verliefd zijn. Dit is een grote reden waarom de film werkt. Je kan lekker mee lachen over hun knullige argumenten, maar hun liefde zorgt er tegelijk voor dat je graag wilt dat beide een gelukkig eind krijgen. Je gunt het ze van harte.
Wat de film ook goed doet is de personages en hun dromen en problemen neerzetten in het begin van de film. De eerste vijf minuten leren we wat deze personages willen en wie ze zijn. Het is goed dat dit snel wordt vastgesteld. De film heeft daarna namelijk de vrijheid om zich vol op de humor te storten. We weten wat we moeten weten en boem… het verhaal begint.
Het mysterie zelf is oké. Misschien dat dit heel persoonlijk is, maar soms is het net iets gecompliceerd voor mij. Het is maar goed dat Aniston en Sandler alles aan het eind van de film uitleggen. Ik denk dat het antwoord op het mysterie moeilijk is te raden. Wel krijgt de film complimenten over dat veel van wat wordt gezegd door de film heen puzzelstukjes zijn die op het eind de gehele puzzel vormen. Dat laat de oplossing bevredigend voelen. Als op het laatste moment alles uit de hoge hoed wordt getrokken voel je je verraden, maar bij ‘Murder Mystery’ ben ik tevreden genoeg met de oplossing. Ik heb echter één ‘maar’ die ik graag uitleg in het spoilerdeel.
Toch kan ik zeggen dat je rustig ‘Murder Mystery’ kan aanzetten voor een avond ouderwets simpel vermaak. De grappen zijn leuk, het mysterie is spannend genoeg en de hoofdpersonen zijn sympathiek en grappig tegelijkertijd. Ik weet dat Sandler soms volledig de plank misslaat als het op komedie aankomt, maar geef ‘Murder Mystery’ een kans.
Spoilerdeel
De film doet sterk denken aan een andere film over een moord. Namelijk ‘Knives Out’. Beide films zijn uitgekomen in 2019. Het is dus onmogelijk dat één film van de ander heeft gestolen. Het is gewoon erg toevallig dat beide verhalen gaan over een rijke man die wordt vermoord nadat hij dreigt zijn eigen familie niets na te laten in zijn erfenis. Direct moet ik zeggen dat ‘Knives Out’ de betere film is van de twee. Dat doet niet af aan ‘Murder Mystery’, maar het is wel waar.
Over het mysterie. Ik heb de film net gezien, en ik ben alweer vergeten/begrijp niet meer, waarom de racecoureur, gespeeld door Luis Gerardo Méndez, mee helpt aan de moorden. Zelfs de uitleg van Aniston en Sandler op het eind is niet voldoende om mij dit te laten begrijpen. Dat maakt het eind net iets minder bevredigend. Toch denk ik niet dat de moordzaak te ingewikkeld is. Ik denk gewoon dat de film net even niet goed genoeg weet hoe in hapklare brokken de oplossing aan ons te voeren. Want, om terug te komen op ‘Knives Out’, die moordzaak heeft ook veel haken en ogen, maar ik herinner mij glashelder wie het heeft gedaan, waarom en ook alle twist die in de zaak zitten.
Dan nog even over het eind dat mij verveelt. Vanaf het moment dat Aniston de auto instapt van Luke Evans (de Britse man die ze op het vliegtuig ontmoet. Want laten we eerlijk zijn, de naam van zijn personage onthoud je niet). Vanaf dat moment tot het eind begint de film mij deze derde keer kijken te vervelen. Alleen de autoachtervolging weet even weer een glimlach op mijn gezicht te toveren. Het helpt heel erg mee dat ‘Shoot to Thrill’ van ‘AC/DC’ speelt. De achtervolging zelf is oké, maar je voelt niet de snelheid waarop de auto’s rijden. Hierdoor gaat je bloed niet pompen, maar zoals al geschreven: het breng wel een glimlach op mijn gezicht.
Dan nog een laatste opmerking. Nadat Aniston en Sandler op het eind uitleggen wie de moordenaar is zegt de detective, gespeeld door Dany Boon, dat er bewijs nodig is, anders kan hij niets. Maar de hele film lang dreigt hij Aniston en Sandler naar de gevangenis te sturen voor de moorden zonder dat daar hard bewijs voor is. Dus de film spreekt zijn eigen logica tegen. Is het zo erg dat ik de film hierdoor slecht vindt, nee, zeer zeker niet, maar het valt wel op.