Mélanie Laurent – Simon de Vries Schrijver

Spoilervrij deel

Sinds ik een recensie heb geschreven over ‘Murder Mystery’ is het alleen maar logisch om ook het vervolg onder de loep te nemen.

Wat heb ik genoten van deze film. ‘Murder Mystery 2’ is grappig dan zijn voorganger. Dat kan ik direct al schrijven. Meerdere keren moet ik hardop lachen. De humor zit hem voornamelijk in de enkele zinnen die Adam Sandler spreekt op precies de juiste momenten.

Om maar even te beginnen met Adam Sandler en Jennifer Anisto. Ze spelen het getrouwde stel van (ditmaal) zestien jaar nog altijd uitstekend. Je voelt de liefde tussen de twee. Hierdoor geniet je met ze mee terwijl zij genieten, vooral in het begin van de film. Dit blijft nog altijd de nummer één reden waarom de film zo leuk is om te kijken. De hoofdpersonen zijn sympathiek waardoor je blij wordt door hun blij te zien.

Het verhaal zelf is dit keer een stuk makkelijker te volgen. Dit is alleen maar voordelig voor de film. Er zitten wel momenten in waarbij je even goed moet opletten om alles te begrijpen, maar voor het grootste gedeelte kan ik mijn brein uitzetten en lekker genieten van het verhaal dat zich ontvouwt.

‘Murder Mystery 2’ focust meer op actiescènes dan deel 1. Deze actiescènes zijn goed gedaan. Ik bedoel, het is geen ‘Matrix’, maar de scenes zijn goed. Wel blijft Humor de boventoon voeren, zelfs tijdens de actie. Dat is totaal niet erg, want de humor is goed. Toch weet de film mijn hunker naar actie ook te bevredigen. Dat is iets wat de eerste film niet helemaal lukt. Alleen daarom al vind ik ‘Murder Mystery 2’ beter dan ‘Murder Mystery’.

En dat meen ik echt. Ik denk dat ‘Murder Mystery 2’ op alle vlakken beter is dan deel 1. Het heeft betere grappen, een simpeler verhaal waardoor ik niet in verwarring raak en is een leukere achtbaanrit door de sterkere actiescènes. Betekent dat alles aan de film dan goed is? Nee.

Om die ‘nee’ te onderbouwen ga ik nu schrijven over Mark Strong. Het is altijd een genot om Strong in een film te zien. De man heeft mijn hart voor eeuwig veroverd met zijn rol in ‘Kingsman: The Golden Circle’. Ja, hij zit ook in de eerste ‘Kingsman’, en daar is hij ook geweldig, maar in deel 2 blinkt hij echt uit. In ‘Murder Mystery 2’ gaat zijn talent helaas verloren. Hij weet geen sterke indruk achter te laten, maar dat komt voornamelijk omdat hij niet zoveel boeiends heeft te doen. Hij is er de meeste speeltijd om de scene op te zetten. Hij vertelt wat er gaat gebeuren, of wat personages moeten doen. Dat is gewoon zonde, want Strong is een charismatische man, maar als de script hem de kans niet geeft deze charisma te gebruiken heb je daar niets aan. Dat is het grootste misdrijf dat de film pleegt: Strong saai maken.

Wat de film wel heel goed doet dit keer is het einde. Ik heb in mijn recensie over de eerste ‘Murder Mystery’ geschreven dat het einde mij grotendeels verveelt. Het einde in ‘Murder Mystery 2’ verveelt mij geen moment. Het is de perfecte escalatie van het verhaal. Het is echt op alle vlakken vijftien stappen beter dan het eind in deel 1. Om die reden weet ik dat ik ‘Murder Mystery 2’ nog vaak kan kijken zonder dat het mij saai gaat worden. Deel 1 daarentegen heeft misschien zijn beste tijd gehad.

Ik kan niets anders zeggen dan dat ik heb genoten. Ik zie op IMDB dat ‘Murder Mystery 2’ niet zo hoog scoort. Ik ben het daar gewoon niet mee eens. Net als het eerste deel is deze film goed simpel vermaak voor anderhalf uur. Ik heb gelachen, ik heb genoten van de liefde tussen de personages, en ik zal eerlijk zeggen dat ik graag een deel 3 zou zien. Hoe klein die kans ook mag zijn.

Spoilerdeel

Wat kan ik allemaal zeggen qua spoilers. Ondanks dat ik geniet van de film valt ‘Murder Mystery 2’ in de vuilkuil waar naar mijn mening veel vervolgfilms in vallen. Dat is namelijk dat het sommige plotelementen uit deel 1 dunnetjes overdoet. Ik heb het bijvoorbeeld over dat Nick en Audre Spitz er weer van worden verdacht de moord te hebben gepleegd. Nick en Audre die in het begin van de film weer in een wereld van luxe komen die ze niet gewent zijn. Weer een scene waarbij iemand naar hun deur komt om iets belangrijks te vertellen. Of hoe dankzij Audre haar ervaring als kapper weer de schuldige wordt gevonden. Toch weet de film deze herhalingen net anders genoeg te maken waardoor het niet stoort, maar je juist kan mee lachen om de herhaling. Neem bijvoorbeeld de scene waarbij iemand naar hun deur komt vlak na de moord. In de eerste film is het enkel de Russische vriend van Colonel Ulenga genaamd Sergei die iets belangrijks heeft te vertellen en dan wordt vermoord. In deze film komt iedereen één voor één langs en moeten ze zich allemaal verstoppen voor de volgende persoon. Dat is een leuke escalatie van de situatie vergeleken met deel 1.

Dan over de daders. Dat de zus van The Maharajah ook in het complot zit is verwarrend als je er een beetje over nadenkt. dat betekent dat de bom die vastzit aan The Maharajah nooit zou zijn afgegaan. Ik bedoel, anders was zij gestorven. Of was Miller, gespeeld door Strong, van plan ook haar op te blazen om al het geld voor zichzelf te houden? Maar zij moet toch hebben geweten van de bom? Erg verwarrend en onlogisch, maar stoort mij niet. Ik kan makkelijk over dit verwarrende plotelementen heen kijken omdat ik geniet van de film.

Over het hele stuk met de bom gesproken op het eind in de Eiffeltoren. Susan die random binnenloopt in het restaurant in de hoop haar oud geliefde te vinden is de beste grap in de film. Het is spontaan en random, maar tegelijkertijd voelt het logisch. Slim gedaan, en ik moet er hardop van lachen.

Dat is alles wat ik over de film heb te zeggen. Ik kan wel begrijpen als deze film niets doet met iemand die hem kijkt, maar zoals al geschreven: voor mij is het leuk simpel vermaak voor 90 minuten, en ik ga de film zeker nog wel een paar keer kijken.

Spoilervrij deel

Dit moet de vierde of vijfde keer zijn dat ik de film ‘Now You See Me’ kijk. Ik moet direct toegeven dat de film nog steeds leuk is om te zien.

Waarom ik zo geniet van de film is de droomfactor. Het idee om zo goed te zijn in magie is een verslavend idee. Natuurlijk kost het vele duizenden uren aan tijd om zo goed te worden, tijd die ik spendeer op Youtube in plaats van oefenen met speelkaarten omdat ik lui ben. Wat betekent dat het voor eeuwig bij dromen zal blijven, maar dat betekent niet dat de film niet minder leuk wordt om te kijken. Het is dezelfde reden dat ik graag naar ‘Lucy’ kijk met Scarlett Johansson. Het fantaseren is zo leuk.

Het mysterie gedeelde van de film vind ik het minst boeiend aan de film. Meerdere keren in de film leer je hoe een truc werkt. Eenmaal besef je dat je eerder in de film al had kunnen weten hoe ze het hebben gedaan, maar de meeste tijd is het onmogelijk om van te voren te weten hoe de truc werkt. Toch maakt dat de film niet slecht. Wel moet ik toegeven dat sommige verklaringen die worden gegeven wel een kleine kans van slagen zouden hebben, zou je ze toepassen in de echte wereld.

Toch zitten er slimme momenten in de film. Momenten waarvan je niet direct begrijpt wat ze te maken hebben met wat er gebeurd, maar later beseft waarom ze in de film zitten. Helaas een beetje moeilijk uit te leggen zonder spoilers.

De film duurt een uur en 55 minuten. Dat is een respectabele tijd. De film voelt die tijd niet. Het voelt veel korter. Voor je het weet ben je alweer bij het eind. Dat is jammers, want de film is zo leuk om te zien. Maar tegelijk is het natuurlijk sterk dat de film afrond voordat het te veel in herhaling valt.

Alles wat ik nog kan zeggen is, kijk de film vooral. Het is echt heel leuk en zal je misschien inspireren om ook een speeldek op te pakken en wat goocheltrucs te leren.

Spoilerdeel

De film is ruig op te delen in drie grote goocheltrucs. Daar is niet mis mee. Alleen denk ik wel dat de film eindigt met de minst boeiende truc. Het voelt of ze niet eens echt een truc doen op het eind. Ze rennen van het dak, verdwijnen, en dat is het. Natuurlijk is het verdwijnen zelf een truc te noemen. Alleen vergeleken met hoeveel spektakel ze stelen uit een Franse bank, en mensen meer geld op hun bakrekening zetten, voelt de laatste truc aan als een anticlimax. Dat is zonde, want de film heeft een goed gevoel van escalatie. Deze escalatie stopt helaas het moment dat het over de kluis gaat die ze verstoppen met een spiegel. Dat is het enige wat ik jammer vind aan de film.

Wat ook minder is aan de derde grote goocheltruc is dat het ongeloofwaardig is dat ze er mee zouden wegkomen. Ik heb het over de spiegel die de kluis verbergt. Ten eerste: hoe krijgen ze zo een grote spiegel in een gebouw? Dat moet vast een dag werken en velen hele gespierde verhuizers kosten. Ten tweede: hoe kan niemand zien dat er een spiegel in de ruimte is. Dat vind ik moeilijk te geloven. Ten derde: Een geluk voor onze helden dat niemand van de FBI zo ver de ruimte inloopt dat hij tegen de spiegel aanbotst. In andere woorden: deze truc doet het hem even net niet voor mij.

Maar met dat geschreven te hebben zitten er momenten in de film die heel slim zijn. Denk aan de tweede show waarbij twaalf mensen worden gehypnotiseerd om aan te vallen bij het horen van het woord ‘Freeze’. Tijdens de hypnose begrijp je niet wat dit te maken heeft met wat er gebeurd, maar zodra Mark Ruffalo ‘freeze’ roept en wordt getackeld door de twaalf mensen is in één keer alles duidelijk, en kan je alleen maar denken, slim gedaan.

De twist op het eind waarbij Ruffalo het meesterbrein is achter alles is goed gedaan. De hele film lang worden deze snippers aan informatie gegeven over een goochelaar genaamd Lionel Shrike. Dat Ruffalo zijn zoon blijkt te zijn op het eind maakt het dat de twist wat minder uit de hoge hoed lijkt getrokken (wat leuk om dat spreekwoord te gebruiken in een recensie over een film over goochelaars). Ook sterk omdat de film je probeert te foppen door je te laten denken dat Lionel Shrike waarschijnlijk de vijfde ‘Horsemen’ is.

Jammer is dat Michael Caine spontaan verdwijnt uit de film op het eind. Het laatste wat we zien is dat hij Morgan Freeman inhuurt. Het zou fijn zijn geweest toch een bevredigend eind te hebben met Caine. Nu voelt het als een onopgelost stuk verhaal. Ik weet dat er een ‘Now You See Me 2’ is, maar ik oordeel deze film op zichzelf. Ik moet zeggen dat het onopgeloste verhaallijn met Caine niet erg is. Het is gewoon jammer. Het voelt als een escalatie zonder climax.

Toch blijft ‘Now You See Me’ leuk om te kijken. Ik ga dan ook zeker nummer 2 weer zien, en daar dan ook een recensie over schrijven… zodra die weer op Netflix verschijnt. En ik heb gelezen dat er waarschijnlijk ook een deel 3 komt. Die ga ik zeker in de bioscoop zien.